Ik prijs me gelukkig dat dit virus niet welig begon te tieren toen ik nog op de schoolbanken zat

De quarantainemaatregelen voor de 12- tot 17-jarigen raken bij mij een gevoelige snaar. Ik kom namelijk uit een familie waar vaccins taboe zijn. Vandaag ben ik, ondanks die omgeving, gevaccineerd. Het heeft geduurd tot ik volwassen was, vooraleer ik anders begon te kijken naar geneeskunde en vaccins. Dat lag niet aan een gebrek aan informatie of inzicht. Ik was gewoon opgevoed met de boodschap dat je lichaam het zelf wel kan oplossen. Verder ben ik in een warm nest opgegroeid met twee liefdevolle, hoogopgeleide ouders. Ouders die het om allerlei redenen niet hadden en nog steeds niet hebben voor ‘de klassieke geneeskunde’.

Maar ik prijs me gelukkig dat dit virus niet welig begon te tieren toen ik nog op de schoolbanken zat. Veel leerlingen hebben momenteel een leerachterstand door de vele digitale lessen en periodes van quarantaine. Maar nog meer dan het virus waren het de laatste tijd vooral de regels die onderwijs volgen moeilijk maakten. Dat werd recent verholpen door het laten vallen van quarantaineregels op vraag van het CLB. Een leerling die een besmetting heeft in de familie, mag voortaan naar school komen, tenzij hij of zij symptomen heeft - logisch - of een niet-gevaccineerde 12-plusser is...

En dat laatste is hemeltergend. Een 12- tot 17-jarige kiest er immers niet zelf voor om niet gevaccineerd te zijn. Het zijn de ouders die die beslissing nemen, maar het is de jongere die wordt gestraft met strengere quarantainemaatregelen. Er is bovendien een verschil qua vaccinatiestatus met de meerderjarige bevolking: deze leeftijdsgroep kon nog geen booster krijgen en hun laatste vaccinatie dateert in de meeste gevallen van augustus of september 2021. Bijgevolg is bescherming tegen besmetting of overdracht in deze leeftijdsgroep niet veel hoger voor gevaccineerde dan voor niet-gevaccineerde jongeren. Sterker nog, de Hoge Gezondheidsraad stelde dat “de vaccinatie van kinderen en adolescenten in GEEN GEVAL (sic.) hun rechten en vrijheden mag beperken”. Een statement dat kan tellen.

Het gaat ook niet om een kleine groep: 22 procent van de 12- tot 17-jarigen heeft geen twee prikken gekregen, dat gaat dus om een op de vijf. Ik leef met hen mee. Mocht ik vandaag in het middelbaar zitten, had ik dus ook een pak meer thuisgezeten dan op de schoolbanken in vergelijking met mijn gevaccineerde klasgenoten. Nefast voor mijn opleiding en sociale ontwikkeling. Anders gezegd: gestraft voor een keuze die niet echt de mijne is.