Ik heb redactieleden afgedreigd en gehuild bij de baas. Maar mijn ‘De Slimste Mens’-deelname wordt toch uitgezonden

Julie Cafmeyer is columniste.

Ik heb meegedaan met De slimste mens ter wereld en dat wordt vanavond uitgezonden. Ik heb nog geprobeerd om de uitzendrechten over te kopen, ik heb redactieleden afgedreigd, ik heb gehuild bij de baas van Vier. Maar nee, het wordt uitgezonden.

Graag geef ik jullie alvast een blik achter de schermen. Of beter: een kijk in mijn gedachten.

Tijdens het eerste deel van de uitzending ging het merendeel van mijn gedachten naar mijn boezem. Ik had een jurk gekocht waarvan de decolleté iets te diep was. Gelukkig had de stylist de decolleté dichtgenaaid, maar tijdens de quiz schoten er enkele draadjes los waardoor mijn jurk openspringt ter hoogte van mijn borsten.

Oké, het had erger gekund. Je ziet geen tepel ofzo. Gewoon een knalroze bh.

Ik zat te wiebelen op die stoel en probeerde een elegante houding te zoeken. Dit lukte niet. Waarom was ik niet gewoon in jogging gekomen? Waarom moest ik zo nodig weer indruk proberen te maken met mijn looks? Voordeel was wel: ik stond wagenwijd open voor de ervaring!

Ik was ook goed voorbereid. Ik had alle nieuwsverslagen van de voorbije jaren bekeken, ik had de wereldkaart uit het hoofd geleerd en ik kende alle Amerikaanse presidenten.

Jammer genoeg vroeg Erik me niet naar de hoofdstad van IJsland (Reykjavik!), maar vroeg hij me of het waar is dat ik een beetje feministisch ben, wat ik aantrekkelijk vind bij mannen en waarom ik ooit een kritische column over De ideale wereld schreef.

Ik wilde grappige antwoorden verzinnen. Scoren! Helaas produceerde ik geen catchy oneliners maar werd ik overvallen door een existentieel momentje. Hoe moet ik hier zitten? En dan bedoel ik niet alleen de zoektocht naar een stijlvolle pose. Nee, ik heb het over een dieper niveau. Wie ben ik? Ben ik hier de vriendelijke, onderdanige dame die de sfeer erin houdt en bang is voor haatmails? Of ben ik het enfant terrible? Of ben ik een sterke vrouw met een opinie en kritische blik op de wereld die zich niets aantrekt van de mening van een ander?

Aangezien ik in een quiz zat, koos ik voor de intelligente vrouw die grappig was terwijl ze imponeerde met haar kennis over de wereld en zich ook nog eens wist te kleden. Dit was iets te hoog gegrepen. Mijn derde oog bracht me in een dissociatieve toestand waardoor ik niet meer kon rekenen op normale hersenactiviteiten. Ik kon deze quiz alleen maar ondergaan terwijl ik langzaam werd uitgekleed door vragen waarop ik geen antwoorden had. En zo voelde ik me die nacht de naaktste mens ter wereld.

Ik schrok van mezelf toen ik na de opname zeer ernstig aan mijn vriend vroeg: ‘Denk je dat de mensen me nu gaan haten?’

Verder ga ik natuurlijk niet te veel verklappen. U mag zelf een pronostiekje maken hoeveel afleveringen ik deze striptease volhoud. Ik hoor het wel!