Ik denk soms liever aan de mopjes van Hazard dan aan zijn goals

Mark Coenen is columnist.

De middeleeuwen: oké. Het Romeinse Rijk: allee vooruit, als het echt moet. De bronstijd: zeker. Maar een voetballer die aankondigt dat hij niet meer voor de nationale ploeg wil spelen: dat heeft niets met het einde van een tijdperk te maken, maar alles met de ontembare behoefte van mensen en media om hysterische hyperbolen te gebruiken om hun tragische leven op te tillen tot een draaglijk niveau.

Het is alsof je je Crocs poetst met schoensmeer of Swarovski koopt in plaats van echte bloeddiamanten: een beetje lachwekkend. Het is een soort van steppingstonetheorie, een uitvindsel dat verkeerdelijk gebruikt wordt om aan te tonen dat elke cannabisgebruiker eindigt bij een dodelijke fentanylverslaving - quod non - maar hier dan op semantische manier gebruikt.

Een simpel compliment volstaat na een tijdje niet meer, dus gaan we voluit voor de overdrijving, om kort daarna onvermijdelijk te eindigen bij een volledige canonisatie, al dan niet goedgekeurd door onze moeder de Heilige Kerk.

Maak van jouw scheet een donderslag: Herman Brood wist al hoe dat werkte. Te vergelijken met de regelmatig weerkerende quote van politici die, opvallend genoeg, steeds in de aanloop naar de volgende verkiezingen een zoveelste de afspraak met de geschiedenis blijken te hebben, want nu is de maat vol en anders zwaait er wat en confederalisme nu.

Geprot in de marge.

Dat ik een kleine steek in het hart voelde bij de bekendmaking van Hazard is wel helemaal waar: met hem stopt de allerleukste Belgische Rode Duivel aller tijden. (Merk terecht op dat ook ik hier van een hysterische hyperbool gebruikmaak om ook van mijn tragische scheet een donderslag te maken. Zo werkt dat namelijk - zie boven.)

In tegenstelling tot sommige generatiegenoten die zichzelf en hun job op lachwekkende wijze veel te serieus nemen heeft Eden al zijn hele carrière de lach gewoon aan zijn gat hangen. Dat hij zich daarmee een palmares bij elkaar voetbalde waar vele zich serieus nemende frommelaars alleen maar van kunnen dromen is ook helemaal waar, maar ik denk toch soms liever aan zijn mopjes dan aan zijn goals.

Er bestaat een hilarisch filmpje om dat te illustreren. In 2015, toen hij bij Chelsea voetbalde, moest Hazard met wat teamgenoten een quote opnemen ten voordele van een goededoelenactie. Eden gaat herhaaldelijk in een hinnikende kramp bij het aanhoren van het Engels van zijn Servische ploegmaat Ivanovic. Iedereen plat. Heerlijk. Het filmpje staat op YouTube. Voor als u even in een dipje zit: een aanrader.

Merci Eden!