Ik ben een alleenstaande die al vier golven heeft doorstaan. Mij een plan voorleggen is wel het minste wat u kunt doen

Geachte dames en heren politici,

We staan aan de vooravond van een belangrijk Overlegcomité, want de zorg zit in diepe shit. Ik heb dat niet van tv, maar hoor het in de supermarkt van mensen die er met beide voeten in staan. De scholen staan onder druk, vertellen vrienden die lesgeven me. De situatie is ernstig. Er zal moeten worden ingegrepen, dat durf ik als koele minnaar van harde maatregelen luidop toe te geven.

Straks zal u weer heel wat inspanningen van ons vragen, die we zullen toepassen op een manier die voor ons het beste werkt. Maar wat doet u? Wat doet u om bij een vijfde, zesde, zeventiende golf niet opnieuw uit hetzelfde vaatje te moeten tappen?

Een aantal zaken zijn de jongste weken pijnlijk duidelijk geworden.

• De vaccins werken, maar onvoldoende om het virus in volle circulatie af te remmen. Dat is een inschattingsfout. Daar kunnen jullie niets aan doen. Dat gaat over wetenschap en het grillige verloop van een virus. Jullie zouden die inschattingsfout wél openlijk kunnen toegeven: de vaccins werken, maar als het virus zo om zich heen kan grijpen, krijgen we problemen in de zorg. “Sorry daarvoor.”

• De zorg kan minder aan dan vorig jaar. Er liggen nog geen 700 mensen op intensieve zorg en de horrorverhalen die ik hoor uit ziekenhuizen, zijn nog schrijnender dan aan het begin van de pandemie. Veel mensen liepen weg, kregen een burn-out of verblijven in langdurige quarantaine. Dat je in amper twee jaar niet zomaar extra mensen in de zorg kan toveren, dat weet ik. Maar ik ken ook mensen die nog voor de coronacrisis de zorg vaarwel zegden en er is de afgelopen maanden op geen enkele manier moeite gedaan om hen te overtuigen terug te keren. Met hogere lonen en eerlijke beloftes dat er nu wel meer handen aan het bed zouden zijn. Er was geen plan om dit te doen, ik gok dat het er nu nog steeds niet is.

• De boostershots kwamen veel te laat. Let’s face it. De 65-plussers kregen nog bijlange niet hun boostershot en ook mensen in de zorg moesten vaak nog tot deze week wachten om het te ontvangen. Waar hebben we eigenlijk op gewacht?

• Waar blijft de roadmap? Deze golf is niet de laatste, dat weten we al. Er duiken nieuwe mutaties op in landen die als laatste in de rij staan voor een vaccin en het zal nog een hele poos duren voor ze bevoorraad zijn (als die vaccins dan nog wel werken tegen de veranderende situatie). Wat is het plan op lange termijn? Heeft u er al over nagedacht?

• We zijn op dit moment mensen op grote schaal aan het besmetten. Wat weten we eigenlijk over de natuurlijke immuniteit? Helpt deze tegen verdere mutaties? Zal deze impact hebben op de cijfers op korte en langere termijn?

Ik zit met veel vragen en blijf al anderhalf jaar op mijn honger zitten wat betreft antwoorden en beleid. Veel mensen uit mijn omgeving delen dat gevoel. Dat lijkt me niet bevorderlijk voor de moraal.

Vandaar mijn oproep. Deze keer zal u nog wel genoeg mensen meekrijgen om samen de zorg te ontlasten. Maar er is ook een bindend engagement van ú nodig! Een engagement dat u alle mogelijke pistes zal onderzoeken om de zorg op korte termijn te versterken: zorgen dat mensen niet gaan lopen, zorgen dat zij terugkeren.

Een roadmap voor het verdere verloop van de pandemie – wat is het plan? Blijven we iedereen testen, focussen we op ziekenhuisopnames? Een draaiboek rond die boostershots? Wanneer gaat u de maatschappij opnieuw openen? Is er ruimte voor een nachtleven? Hoe past dat in uw langetermijnvisie? Enzovoort.

Ja, ik vraag wel wat. Maar als alleenstaande die al vier golven heeft doorstaan en elke golf een beetje van haar mentale stabiliteit zag afbrokkelen, is mij een plan voorleggen wel het minste wat u kunt doen.

Ik ben zoals velen bereid nog eens inspanningen te leveren. Maar als daar vanuit uw kant niks tegenover komt te staan, dan zou dit wel eens de laatste keer kunnen zijn.

Michelle Ginée (40), maatschappelijk werker uit Gent