Ideale schoonzoon Will Smith is ook maar een mens, en ik denk zelfs een mooie mens

‘Harde aanvaring tussen Will Smith en Chris Rock schokt Oscar-publiek.’ Dat artikel prijkte maandag bovenaan de website van De Morgen, en is waarschijnlijk ook het enige wat mensen zullen onthouden uit de Oscar-ceremonie.

Eigenlijk ging het om een scheet in een fles, of om het op z’n Fresh Prince of Bel-Air’s te zeggen: pssh! Want dit zijn de feiten: er is enerzijds een grapjas, die het nodig vindt om iemands vrouw belachelijk te maken. Niet zomaar een vrouw, nee, een zieke vrouw, en bonus: hij lacht met haar fysieke aftakeling. Anderzijds heb je de echtgenoot van die vrouw. Hij is zo in zijn ziel geraakt dat hij de flauwe plezante op een rake rechtse trakteert. Gebeurt elke week, op elk Vlaams dorpsplein. Ik lees dat zelden of nooit in de krant.

Chris Rock is een fantastische comedian, maar ging over de schreef. Net als Smith, want geweld gebruiken is een teken van zwakte. Zijn woorden (‘Hou je vuile mond over mijn vrouw!’) waren veel, véél sterker. Getuige daarvan: Rock durfde zijn (overigens heel flauwe) mop eerst nog verdedigen, maar deed dat geen twee keer. Hij wist meteen: wie uitdeelt, moet ook kunnen incasseren.

Smith deed wat we allemaal zouden doen: zijn geliefde verdedigen. Hij heeft zich daar vrij snel voor geëxcuseerd, in tranen en met bibberende stem. Ik durf te beweren dat dat niet geacteerd was. De ideale schoonzoon is ook maar een mens, en ik denk zelfs een mooie mens.

Misschien was het voor Smith net de druppel te veel, na maanden vechten tegen een oneerlijke ziekte en daarbij horende zorgen. Je mag nog zo succesvol zijn als je wil: als de persoon van wie je houdt voor je ogen verzwakt, en je kan niets doen... Mocht u niet weten hoe dat is, en ik wens het u toe, wel: dat is om de muren op te lopen. Ik heb al meermaals gedacht dat ik liever zelf ziek ben, als dat betekent dat mijn dierbaren gespaard blijven.

Een gek voorstel misschien, maar zouden we de tijd die we besteden aan dit fait divers kunnen gebruiken om het te hebben over hoe we onze zieken beter behandelen? Experts en ervaringsdeskundigen aan het woord laten, over hoe we allemaal strijd leveren tegen trauma’s. Dat we mild moeten zijn voor elkaar, en best niet spotten met zieken als dat hen of hun familie zou kunnen kwetsen.

Of moet ik in tijden van oorlog écht uitleggen hoe kwetsbaar ieder van ons is?