Hoe pakken we de asielcrisis het best aan? Jongerenvoorzitters geven hun ongezouten mening

Robin De Cubber

“Elke mens die bij ons aanklopt met de vraag om hulp te krijgen, moet worden gehoord. Het is dan ook een schande dat er mensen, onder wie ook kinderen, op straat moeten slapen. De trieste actie van Brussels burgemeester Philippe Close (PS) waarbij hij geïmproviseerde kartonnen tentjes om kinderen beschutting te geven, liet vernielen, kwam er dan nog eens bij. Naar eigen zeggen om druk te zetten op de federale regering. Op zo’n moment vraag ik me af waar we eigenlijk mee bezig zijn. Want uiteraard, druk op de federale regering is nodig, maar niet ten koste van de menselijkheid.

“Hebben we dan in ons land helemaal niets geleerd van de vorige asielcrisis? Bij het dalen van de asielcijfers na de crisis in 2015 besliste Theo Francken (N-VA) om het aantal opvangplaatsen te beperken, waardoor er bij nieuwe, grotere migratiegolven te weinig capaciteit is om dit op te vangen. Een flexibel opvangnetwerk is er niet gekomen, en dus zakken we naar een absoluut dieptepunt. Aangezien het aantal asielaanvragen de afgelopen twee jaar gradueel steeg, is het blijkbaar moeilijk voor sommigen om de urgentie te zien om dit samen aan te pakken.

“Het laatste jaar zijn er ook 5.000 plaatsen bijgekomen, maar er is nog altijd niet genoeg personeel om deze plaatsen operationeel te maken. Bovendien zagen we in korte tijd 60.000 Oekraïense vluchtelingen ons land binnenkomen, wat de druk nog extra deed toenemen. Meermaals deed staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) een oproep aan de collega’s in de federale regering om de asieldiensten te helpen. Het is nu tijd om kleur te bekennen: wie dat niet doet, is hypocriet.

“Zolang er geen efficiënter asiel- en migratiebeleid op Europees niveau komt, blijft het dweilen met de kraan open. Deze problematiek vraagt Europese solidariteit en gemeenschappelijke verantwoordelijkheid, waar we als JONGCD&V al langer op aandringen. De Europese Unie faalt als we er niet in slagen om mensen op de vlucht als Unie op te vangen en mensen die uitgeprocedeerd zijn en een negatief antwoord krijgen, terug te sturen naar hun land van herkomst.”

Laura Hidalgo

“Hoe kan men ongevoelig blijven voor deze situatie? De vluchtelingencrisis is een dramatische situatie voor migranten die de winter buiten moeten doorbrengen door een gebrek aan financiële middelen, gebrek aan personeel, maar ook door een gebrekkig Europees migratiebeleid. Niemand zou op straat moeten slapen, en al zeker niet als het over kinderen en minderjarigen gaat. Dit is gewoon een onaanvaardbare situatie. Nadat er eerst minder asielaanvragen waren door de pandemie en de gezondheidscrisis, zien we nu een heropleving van de asielvragen. We zitten nu in een fase waarbij de limiet van de opvangcentra is bereikt en zelfs de meest kwetsbare mensen niet meer worden opgevangen.

“Maar het recht op asiel is een fundamenteel recht en het is een internationale verplichting om mensen op te vangen, zoals het Verdrag van Genève van 1951 stelt. Maar het probleem gaat volgens mij ook veel ruimer. Momenteel is er een groot gebrek aan evenwicht tussen de Europese lidstaten, die normaal gezien allemaal een aantal asielzoekers moeten opvangen. Maar dat gebeurt niet correct.

“Afgezien van het feit dat dit druk zet op landen als Italië, Spanje of Griekenland, leidt het niet toepassen van de verplichte verdeling van asielzoekers tot moeilijkheden. Denk maar aan de toepassing van de Dublin-verordeningen (die bepalen welk land verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag, red.). Bovendien wordt de verbittering jegens de Europese Unie zo ook nog eens aangewakkerd in het voordeel van de anti-Europese populisten. Dat leidt allemaal tot situaties zoals we die vandaag zien.

“Daarom ijveren we bij Jeunes MR voor een echt gemeenschappelijk migratiebeleid, op Europees niveau, waarbij voor alle EU-lidstaten in een eerlijke en duurzame spreiding van asielzoekers voorzien wordt. Ik vind dus dat de Dublin-regels moeten worden hervormd om de verdeling van asielaanvragen binnen Europese landen op basis van verplichte quota mogelijk te maken. Tot slot zijn wij ook voorstander van een versterking van het gemeenschappelijke Europese asielstelsel, door een beter overleg tussen de EU-landen en de uitwerking van een gezamenlijke aanpak.”