Hoe meedogenloos Sammy Mahdi ook is, het is de enige juiste positie

Nu het coronastof langzaam neerdwarrelt, duiken de oude maatschappelijke demonen weer op: klimaat, milieu en migratie. Een oververhit Canada, PFOS in Zwijndrecht en de staatssecretaris van Asiel opnieuw in Terzake. In België zijn het vierhonderd hongerstakers die dat derde thema weer op de agenda zetten. En ook al is van die genoemde problemen het migratievraagstuk het makkelijkst op te lossen, de maatschappelijke polarisering blijft er het scherpst. Er dreigt nu zelfs een barst in de regeringscoalitie. Vlaams Belang wordt slapend rijk.

Staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) staat pal. Er komt geen collectieve regularisatie. En laat me maar brutaal zijn: dat is, hoe meedogenloos ook, zonder meer de enige juiste positie. Zijn coalitiepartners zouden dat standpunt schouder aan schouder moeten verdedigen. Dat zou Mahdi de rust moeten geven om het positieve luik van migratie uit te werken. Daar is hij – als hij dat al wil – nog maar amper aan toegekomen.

De regering kan niet via een algemeen pardon de onwettelijkheid legaliseren. Daar zijn vele redenen voor, waaronder Europese afspraken. Ook het ontegensprekelijke aanzuigeffect. Wie daaraan twijfelt bekijkt de asielstatistieken van de laatste regularisatiejaren 2000 (al speelde hier ook het Kosovo-effect) en 2010 (waar de dwangsommen en de hotelopvang meespeelden). Ook de uitstroom valt nagenoeg stil door een collectieve regularisatiecampagne. En in de buik van de rechtse Vlaming gaat het rommelen: ‘Waarom wordt mijn stacaravan dan niet geregulariseerd?’ Ecolo en PS zetten zelfs de eis voor een wettelijk kader voor regularisaties opnieuw op de agenda. Kan een land zijn machteloosheid nog erger etaleren?

In Europa illustreren bizarre maatregelen de radeloosheid: een geluidskanon in Griekenland – moet dat land daarvoor niet onmiddellijk naar het Internationaal Strafhof? –, samenwerkingsverbanden met Noord-Afrikaanse dictators en dievenbendes, en het bandeloze Frontex, een paramilitaire organisatie van tienduizend gewapende huurlingen om onze burcht te beschermen en – tegen alle internationale regels in – de havelozen buiten te houden.

Wellicht verdient het Deense (neokolonialistische?) voorstel om een asielloket in Afrika te organiseren wat aandacht. Dat plan komt nota bene van migratieminister Mattias Tesfaye, zoon van een Ethiopische immigrant. Is het ondenkbaar dat de EU dat loket zou overnemen en uitbreiden voor de 27 lidstaten. Eén groot Ellis Island voor Europa: één eenvormige asielprocedure (gedaan met onderlinge concurrentie), één platform vanwaar de toegelaten migranten gelijkmatig over het Avondland verdeeld worden (een automatisch spreidingsplan), het zinloos maken van de gevaarlijke tocht over de Middellandse zee (geen aanspoelende drenkelingen meer, einde van de lucratieve mensenhandel van smokkelaars).

Probleem is dat de wachtzaal bij dat loket immens groot zou moeten zijn. Geen nood, dan bouwt Europa daarvoor een spiksplinternieuwe stad, waar het zo goed wonen is dat zelfs de hongerstakers in de Begijnhofkerk vragen om daarnaar te mogen verhuizen.

Ach Utopia!