Hoe inflatie de FIRE-beweging onderuit kan halen

Onder jongeren razend populair, ouderen staan er sceptischer tegenover: ‘Financial Independence Retire Early’, beter gekend onder zijn acroniem FIRE. De lifestylebeweging die komt overgewaaid uit de VS heeft ook bij ons steeds meer aanhangers die dromen van een pensioen rond hun 30ste of vroeger. De beweging kende de voorbije tien jaar een enorme opgang. Een die gekenmerkt werd door een extreem soepel monetair beleid, ongewoon lage inflatie en dito rentes. De vraag is of FIRE ook een tijdperk met extreem hoge inflatie kan overleven.

Aanhangers van de beweging proberen te ontsnappen aan de dagelijkse ratrace die een negen-tot-vijfjob met zich meebrengt door het creëren van financiële vrijheid. Dat doen ze door de kosten van hun basisbehoeften zo laag mogelijk te houden en een groot deel van hun inkomen opzij te zetten en te investeren. Op die manier trachten ze een passief inkomen te verwerven om hun dagelijks levensonderhoud te financieren. Volgens de FIRE-filosofie ben je financieel onafhankelijk als je 25 keer je jaarlijkse uitgaven opzij hebt gezet, en eens je deze som hebt bereikt kun je stoppen met werken zolang je jaarlijks niet meer dan 4 procent van je opgebouwd vermogen uitgeeft.

25 keer je jaarlijkse uitgaven opzijzetten, wie kan dat? Volgens FIRE-aanhangers is dat perfect mogelijk, mits een juiste ‘mindset’ en een uitgekiende investeringsstrategie. De conservatieve strekking binnen de beweging tracht dit te bereiken door een zo zuinig mogelijke levensstijl in combinatie met investeringen in ETF’s, oftewel indexmandjes die de wereldbeurzen schaduwen. Voor diegenen met minder geduld en een iets grotere risicoappetijt zijn er de cryptomunten. Eén belangrijk element lijken de aanhangers van FIRE over het hoofd te hebben gezien: de impact van inflatie.

De kranten staan bol van de gevolgen van de hoge inflatie. De hogere energieprijzen sijpelen steeds meer door in de prijzen van consumptiegoederen. Voor vergelijkbare inflatiecijfers in onze contreien moeten we ondertussen al naar de jaren 70 teruggaan. En dan te weten dat we ons het voorbije decennium vooral zorgen maakten over een te lage inflatie. De ECB paste zelfs jaren een negatieve rente toe en deed massaal steunaankopen van obligaties in de hoop de inflatie aan te wakkeren. Tevergeefs, of toch niet? De inflatie gemeten in de vorm van consumptieprijzen bleef inderdaad laag. Op de activamarkten sijpelde de inflatie wél door. Voorbeelden zijn de fel gestegen huizenprijzen, de hogere waarderingen op de aandelenmarkten en de hypes rond cryptomunten en andere digitale tokens. De aanhangers van de FIRE-beweging opereerden de voorbije jaren zo in een ‘goudlokje-scenario’ waarbij relatief stabiele tot licht stijgende consumptieprijzen gepaard gingen met scherp stijgende prijzen van de activa waaruit ze hun passief inkomen puren. De ECB was dus ongewild een van de grootste sponsors van de hele FIRE-beweging.

Door de aanvoerproblemen na corona, de oorlog in Oekraïne en de krappe arbeidsmarkt zitten we vandaag in een ander scenario. De inflatie scheert hoge toppen, de rentes stijgen en de waardering van financiële activa dalen pijlsnel. Wie FIRE nastreeft, krijgt te maken een passief inkomen dat onder druk staat. Bovendien doet de inflatie ook het benodigde jaarinkomen toenemen waardoor het steeds moeilijker wordt om ‘financieel onafhankelijk’ te worden.

‘Inflatie van de activaprijzen’ heeft FIRE de voorbije jaren vaart doen winnen, ‘Inflatie van de consumptieprijzen’ zal bij de beweging ongetwijfeld voor heel wat uitdagingen zorgen.