Het Westen is er niet in geslaagd om de dure beloftes van welvaart en vrijheid in te lossen

Misschien ligt het aan mij, maar ik vind blanken vaak rare wezens. Hebt u hen al eens geobserveerd? Niet te dicht komen, dat hebben ze niet graag, dan maken ze rare geluiden als "Oh my god!" en "U zit in mijn comfortzone". Meestal zijn ze rustig, maar het blijft onvoorspelbaar waarover ze kwaad kunnen worden. Soms over de meest onbenullige dingen, zoals de naamsverandering van Cara Pils (DM 20/2).

Ik mag mezelf een expert in blank westers gedrag noemen: al van kindsbeen vertoef ik onder hen, heb ik hun gedragingen kunnen bestuderen. Aangezien ik ben opgegroeid in het zuiden van West-Vlaanderen ontdekte ik bijvoorbeeld al snel dat de ziekte van eikelgedrag in te dure auto's geen onderscheid maakt in ras, enkel in geslacht. Ik heb zo veel onschuldige blanke jongens zien verteerd worden door machogedrag in de hoop te kunnen paren met een blank vrouwelijk exemplaar.

Nu woon ik in Brussel, waar vrouwen worden geconfronteerd met allerlei mannen besmet met hetzelfde machovirus. Volgens onbetrouwbare bronnen vallen deze mannen elke vrouw lastig in een poging hen weg te jagen en deze stad om te toveren tot een homoseksueel paradijs. Iets wat ze waarschijnlijk zouden ontkennen.

En na duizenden jaren van blanke en westerse overheersing over deze wereld is er nu een noodzaak om aan de rest van de wereld, voornamelijk de mensen die tegen deze overheersing zijn, duidelijk te maken dat het Westen toch het beste voor hen wil (Brussel krijgt centrum voor contrapropaganda, DM 20/2). Niet per se in daden, maar in woorden. Of in het geval van Syriëstrijders: hen met propaganda wijsmaken dat we eigenlijk fantastisch zijn. Met onze spulletjes en onze feestdagen (zoals de überbelangrijke Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart) en onze gelijkheid tussen man en vrouw (behalve volgens onze neoliberale religie waarin een loonkloof nog steeds bestaat).

Deze propaganda begint al met een achterstand, want we hebben hen eerst laten geloven dat de mens in de eerste plaats een consument is en hen dan laten hunkeren naar luxe die onbetaalbaar is. Geen wonder dat een religie die beweert dat materiële goederen niet het streefdoel mag zijn, zo veel gefrustreerde mensen aanspreekt. We hebben hen wijsgemaakt dat er niets coolers is dan (valse) merkkleren en niets mis is met een handtasje voor mannen (zolang het juiste merk er groot genoeg op staat). We tonen hen reclame voor haargel, lotion, scheermesjes die de vorm van je gezicht volgen.

Eindelijk zien we op straat de meest piekfijn geurende, geschoren en uitgedoste jongens als paradepaardjes van onze consumptiemaatschappij en lopen de blanken zelf rond als luie werklozen: bebaard, ongeknipt kapsel en in tweedehandskleren, met een Cara Pils. Dat kan niet anders dan verwarrend zijn, zeker als we als westerse blanken gaan pretenderen dat ze weer meer op ons moeten lijken. Maar dan zonder baard en met een job.

Als Westen hebben we heel veel om trots op te zijn ('Better Call Saul' al gezien?), en veel om beschaamd over te zijn, maar zolang je niet in staat bent je gebarsten gsm-scherm te vervangen, blijf je een sukkel als al de rest. Als we écht de toekomst willen vrijwaren van elke soort onderdrukking, moeten we durven toe te geven dat het Westen al eeuwenlang de kans heeft gekregen om zijn dure beloftes van welvaart en vrijheid in te lossen en daarin niet is geslaagd. We zijn een paranoïde samenleving geworden en ons fundamentalistische geloof in economische groei heeft een wereldwijde crisis veroorzaakt. Tijd voor iets anders, of zijn we echt zo fanatiek in onze religie dat we maar één interpretatie van kapitalisme aanvaarden?

Of misschien moet dit de kern zijn van deze poging tot propaganda: toegeven dat we ook maar iets aan het proberen zijn, zonder goed te weten wat. Een zoektocht zonder stom te doen over geaardheid of gender. Dat is pas een nulpunt, een premisse die niemand uitsluit.