Het was een uitstekend weekend voor de democratie

Enkele honderden klimaatactivisten onder leiding van Anuna De Wever, David Van Reybrouck en ngo’s als 11.11.11 en Greenpeace blokkeerden zondagavond even onze Wetstraat om een grondwetsherziening te eisen die een bijzondere klimaatwet mogelijk maakt. Ze willen tot dinsdag blijven manifesteren. De kans dat hun eis gehoor krijgt is klein - er is geen meerderheid - maar toch winnen ze weeral een slag. Net zoals tijdens hun wekelijkse klimaatbetogingen slagen ze er in om de agenda van het politieke debat te beheersen.

Wie op straat komt om van een parlement actie te vragen toont zo zijn geloof in onze representatieve democratie. En die bruist - ondanks alle waarschuwingen over de ‘Nakende Ondergang van het Avondland’ - nog van vitaliteit.

Kijk maar naar wat er deze week kan gebeuren in het Verenigd Koninkrijk. Nadat afgelopen zaterdag naar schatting één miljoen Britten door Londen stapte om een nieuw referendum te vragen over EU-lidmaatschap - én vijf miljoen Britten een online-petitie tekenden om de scheidingsaanvraag met de EU in te trekken -hangt het politieke lot van premier Theresa May aan een zijden draadje.

Wanneer May vervangen zal worden is niet eens meer hoofdzaak. Het echte nieuws is dat onder druk van de straat het parlement - en niét de regering - zal beslissen of er een no-deal Brexit komt op 12 april, dan wel een alternatief plan over de partijgrenzen heen gestemd zal worden. Lukt geen van beiden krijgen we mogelijk zelfs nieuw uitstel, verkiezingen en/of een nieuw referendum.

Franse hesjes en Algerijnse jongeren

Ook elders in de wereld eisten de voorbije dagen mensen luidruchtig inspraak, van de Franse gele hesjes tot Algerijnse jongeren die een regimewissel vragen. In de VS kwamen voor- en tegenstanders van de belaagde president Trump op straat.

Voor de politici zijn de aanhoudende straatprotesten een sein dat de komende politieke campagnes terug om meer zullen moeten gaan dan het grootste aantal likes of hartjes halen in de echokamers van Facebook, Twitter en Instagram. Ook in de Wetstraat.

Niet de rijkelijk vergoede PR-goeroes zetten in Brussel de eerste toon van de volgende campagne met catchy marketingslogans maar tieners die met verf en kwast een bordje karton beschilderden.

De komende verkiezingen zouden wel eens niet klassiek beslecht kunnen worden tijdens kopstukdebatten maar door de luide stem van de straat, waar mondige burgers méér debat, inspraak en gehoor vragen. En dat zou voor onze politiek verrijkend zijn.