Het recht om in het verkeer het zotteke te mogen uithangen, is bij ons in de grondwet verankerd

Jean-Paul Mulders onderzoekt alles wat u bij de hersenkwabben kan grijpen. Instagram: jpmulders

Er zit een gat in mijn dak en de pan die daarin past, blijkt moeilijk te vinden. “Ou la láá”, zingt de groot­handelaar in Wallonië als ik het type van de dakpan noem. “Vous n’allez plus trouver.” De Tiefa II die ik zoek, is blijkbaar allang vervangen door de Tiefa 2000 en de Tiefa XL. Bovendien liggen veel pannenfabrieken stil, want de gestegen gasprijs maakt de productie onrendabel. Geen kopzorg zo gek tegenwoordig, of Poetin zit er wel voor iets tussen.

Niet meer te vinden, dat laat ik mij echter niet zeggen. Ik ben een kuitenbijter die de onderste steen en dakpan naar boven haalt. In een uithoek van het internet stoot ik op misschien wel de laatste pallet Tiefa II’s ter wereld. Ik kom tevens te weten dat je palletten hebt en paletten. Het eerste is een laadbord dat kan worden opgeschept door een clark, zoals een vorkheftruck bij ons wordt genoemd. Het tweede is het ovale plankje met een gat voor de duim erin, waarop de kunstschilder zijn verven mengt. Niet dat het er verder iets toe doet.

Mijn pallet pannen bevindt zich tussen Eindhoven en Tilburg. Driehonderd kilometer voor wat dakbedekking is ver, maar blijkbaar wacht ik beter niet te lang. “Eerst komt, eerst maalt”, zegt een stugge Hollander aan de telefoon. “Reserveren kan niet. U maakt zelf maar uit wat voor u prioriteit is.”

Ik vraag de stugge Hollander hoe hij heet. “Kees”, antwoordt hij met tegenzin.

Ook in de vakantie lijkt de Antwerpse ring op de Far West, waar cowboys galopperen op fossiele brandstoffen. Weggebruikers knipperen met hun lichten of kleven aan mijn bumper als ik een poging doe om mij aan de voorgeschreven snelheid te houden.

Eens over de grens kom je uit een donderende waterval in een kalm en warm badje terecht. ‘Honderd is de max’, staat daar op grote borden langs de snelweg. Zelfs sportwagens houden zich daar zonder morren aan. Niemand plakt aan je kont of haalt je rechts in. Het is raar om in het buitenland zomaar te zien gebeuren wat in België een betuttelende aanslag op de vrijheid wordt genoemd. Het recht om in het verkeer het zotteke te mogen uithangen, is bij ons in de grondwet verankerd.

Bij aankomst blijkt Kees wel mee te vallen. Hij heeft de prettige gewoonte om je in de ogen te kijken tijdens een gesprek. We hebben het over het protest van de boeren en over de wereld die verandert, op een manier waar we zelden erg vrolijk van worden.

Achteraf eet ik een slaatje met kip in een etablissement waar ze het vreemd vinden dat ik tegen jus d’orange sinaasappelsap zeg. Er hangt een koperen plaat aan de gevel: ‘In dankbare herinnering, de oud-onderduikers 40-45’. Ik mag ze wel vandaag, de Nederlanders. Zelfs hun begroting is naar het schijnt in evenwicht. Dat is pas echt awkward voor een Belg.