Het persbericht van Ben Weyts is de Vlaamse versie van ‘There are no Americans in Bagdad’

Bart Eeckhout is hoofdredacteur.

Waar is de zoete tijd dat velen nog glimlachten om de voorspelling van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) dat we ‘absoluut niet’ op een lockdown afstevenen? Dat moest wel betekenen, luidens de grappenmakers, dat we ‘zeer zeker wel’ naar een nieuwe lockdown zouden gaan. Het lachen is intussen iedereen vergaan. Een vorm van lockdown uitsluiten, dat durft niemand nog.

Dat die noodrem toch weer een reële optie aan het worden is, is wrang. Dat andere Europese landen in dezelfde schuit zitten, is een schrale troost. Intussen voltrekt zich in delen van de samenleving al een soort lockdown in de feiten. Grote bedrijven vallen stil, evenementen worden afgelast, en in het onderwijs is het redden wie zich nog redden kan.

Laten we dat onderwijs eens van nabij bekijken. Officieel is er niks aan de hand, de van overheidswege gecommuniceerde cijfers tonen amper een twintigtal schoolsluitingen. De realiteit oogt grauwer. Leerlingen zitten in quarantaine, leerkrachten vallen ziek uit, directeurs werken zich naar een burn-out om de boel bij elkaar te houden, ouders moeten schipperen met kinderen die onverwacht thuis gezet worden. Het wordt nog een lange maand tot de kerstvakantie, met een examenperiode waarvan niemand kan zeggen hoe die zal verlopen.

Wat wraakroepend is aan die situatie, is dat ze volstrekt voorspelbaar is. Er is te weinig geleerd uit de besmettingsgolven. Enkel dat de scholen open moeten blijven staat als een mantra overeind. Dat is mooi, maar aan begeleiding om die moeilijke maar belangrijke maatschappelijke opdracht vol te houden is niet gedacht. Dat moeten de schooldirecties maar zelf uitzoeken.

Waarom is het belang van ventilatie zo laat doorgedrongen bij minister Ben Weyts (N-VA) en zijn adviseurs? Waar is het winterplan, om scholen te begeleiden met digitale alternatieven als er leerlingen, klassen of leerkrachten uitvallen? Dit is slecht beleid.

‘Besmettingen bij leerlingen stijgen, maar minder snel dan in de rest van de samenleving’, luidt de bijna jubelende kop van een persbericht dat minister Weyts uitstuurt. Dat het testbeleid voor scholen is gewijzigd, waardoor minder besmettingen worden opgemerkt, blijft onvermeld. Het persbericht is de Vlaamse versie van ‘There are no Americans in Bagdad’, de beroemde uitspraak van ‘Comical Ali’, de Iraakse minister van Informatie op het moment dat de tanks Bagdad al binnenreden.

Wat geldt voor het onderwijs, geldt ook voor het bredere beleid. Wat is ondernomen om een vervloekte lockdown te vermijden? Te weinig, kunnen we nu wel zeggen. Boostercampagne? Te laat. Zelftests? Te duur. Dat valt de bevoegde regeringen aan te wrijven, maar toch ook lobbygroepen die bijvoorbeeld van een eenvoudig en effectief hulpmiddel als een mondmasker een aanslag op de vrijheid gemaakt hebben en van een zelftest een luxeproduct.

En nu is de tijd van de eenvoudige en effectieve hulpmiddelen bijna verstreken.