"Het moet vermoeiend zijn om Jonas Van Geel te zijn"

Als prille tiener sprak Jonas Van Geel al reclamespotjes in, net als zijn boezemvriend Jelle Cleymans. "In mijn geval regelden mijn ouders de praktische, financiële kant", vertelt Cleymans. "Jonas, die deed dat zelf. Dan hoorde ik hem onderhandelen aan de telefoon: 'Nee, voor dat bedrag doe ik het niet, zoek maar iemand anders.' En dan, kwajongensachtig tegen mij: 'Die bellen wel terug'. En dat deden ze altijd. Hij beschikte toen al over creatief én zakelijk instinct."

Als er één trefwoord vaak terugkomt als je met vrienden en collega's over Van Geel praat, is het wel 'ambitieus'. Van Geel is een en al dadendrang. Al sinds de lagere school wist hij: ooit wil ik schitteren op podia en televisie. Even groot worden als Marco Borsato en Koen Wauters. Een plan B was er niet.

Op zijn zestiende richtte hij samen met een paar vrienden het gezelschap Slaan en Zalven op, en stak hij een cabaretshow in elkaar. Niet voor twee familieleden en een paardenkop, nee, hij huurde meteen een zaal af en voerde net zo lang promo tot ze uit de kosten waren. "Hij is de gangmaker van zijn eigen succes", zegt Jan Segers, creatief directeur bij TVBastards, het interne productiehuis van VTM. "Hij weet dat hij iets kan en is bereid daarvoor te vechten."

Dat lukt voorlopig aardig. De laatste jaren duikt de acteur/presentator/imitator in zowat elke serie, film en spelprogramma op, van Tegen de sterren op tot Wat mannen willen. Als gezicht van het grote Rode Neuzen-benefiet deze zaterdag en, recent, Jonas & Van Geel mag hij zich dé rijzende ster van VTM noemen. Of kent u nog andere 30-jarigen met een eigen laatavondshow?

Prima ballerina

Van Geel is geen figuur die mensen koud laat. You love him or you hate him. Voor de één een onnavolgbaar entertainer, voor de ander een enerverende ADHD'er. Dat blijkt ook uit recensies. Die schieten alle kanten uit, van "bijzonder getalenteerde jongen" tot "ongeloofwaardig".

Hij lijkt die controverse ook zelf op te zoeken. Waarom waag je je anders in pruik en nylonkousen aan Edith Piaf op televisie, zing je naakt bij 100.000 Facebook-likes en trippel je als ballerina over de Meir?

Maar wie hem kent, vertelt een ander verhaal. "Op televisie is hij een en al branie, maar Jonas is ook een jongen met een klein hartje", zegt Segers. "Iemand die heel gevoelig is voor kijkcijfers en recensies."

Een negatieve recensie kan lang op de maag blijven liggen, in die mate dat hij met de journalist in kwestie niks meer te maken wil hebben. Cleymans: "Hij kan zich snel gekwetst voelen. Net omdat hij zo veel tijd, liefde en werk in zijn programma's steekt en zich kwetsbaar durft op te stellen. Hij is zeer kritisch voor zichzelf, maar wil niet dat het dan nog eens extra door iemand gezegd wordt."

Zelf zegt hij dat het afhangt van de kritiek. "Soms raakt het me echt diep. Mensen zeggen dan: neem het niet persoonlijk, maar het gaat wel over jouw persoontje. Iedereen heeft recht op een eigen mening, maar ik ben ook wie ik ben. Ik probeer het niet meer te lezen, maar daar slaag ik vooralsnog niet in."

Lijkt de jongen naast het scherm op de brutale spring-in-'t-veld vanop televisie? Ja en nee. Sommige dingen die hij deed in Jonas & Van Geel zijn wel uit het leven gegrepen, vertelt Cleymans.

Zoals toen hij zijn gasten 'high voltage pingpong' liet spelen waarbij ze stroomstootjes kregen.

"Op kot vroeger vond hij ook niets hilarischer dan met natte handdoeken zweepslagen uitdelen. Andere grappen herken ik vanop café. Ook daar is hij heel ad rem, en kan hij mensen heel snel op hun plaats zetten."

Hij is scherp en een beetje stout, durft Karen Damen gerust te vragen of ze te lui was om nog verder te doen met K3, maar is behoedzaam om mensen te kwetsen. Toen hij hoorde dat Caroline Gennez aanstoot nam aan zijn imitatie van de sp.a-politica in Tegen de sterren op, hield hij er meteen mee op.

Crowd pleaser

Vrienden omschrijven hem als gevoelig, genereus ("hij is de eerste om je te trakteren op café en te luisteren als je met iets zit") en, opvallend, soms zelfs wat timide. Zeker niet als het eeuwige kind waar hij soms voor versleten wordt. Onder vrienden en familie kan hij een speelvogel zijn, in groepen waar hij niemand goed kent, zal hij zelden het hoge woord voeren. Ook als fans hem aanklampen, weet hij zich vaak niet echt een houding te geven.

"Maar van zodra hij zijn kostuum aantrekt en een podium of set beklimt, is er die klik", vertelt Jan Van Looveren, die met hem onder meer in de musical Spamalot stond. "Dan heeft hij ineens de juiste arrogantie: 'Ik ga ervoor en pak die hier allemaal in.' Hij is een crowd pleaser, zoals iedere artiest wil hij door iedereen graag gezien worden."

Koen Van Impe, vriend en collega, herinnert zich een markant moment op het huwelijk van acteurs Peter Van den Begin en Tine Reymer. Peter vroeg aan Jonas om iets te zingen. Die hield eerst wat verlegen de boot af. 'Dat hij niks had voorbereid.' Maar na aandringen nam hij toch de micro, en zette hij 'Mack the Knife' in. "Je dacht: dat wordt geestig, maar muzikaal haalt hij dat nooit. Maar hij zette daar een magistrale uitvoering neer. Iedereen was platgeslagen, de hele dansvloer stond meteen vol. Hij ziet er op het eerste gezicht wat lacherig, dommig en onschuldig uit, maar die jongen heeft zoveel verborgen talenten."

Showbizz werd hem dan ook met de paplepel ingegeven. Zowel vader als moeder Van Geel zijn acteur. Vader Jos speelde onder meer mee in de VTM-reeks Lili & Marleen, moeder Riet startte mee een amateurgezelschap op in Bierbeek waar het gezin woonde. Zijn wieg stond in de coulissen, zei Van Geel al in interviews. "Dan heb je de keuze: heel hard weglopen van dat leven, zoals mijn broer die een manège heeft, of er gewoon inspringen."

Veel mensen beginnen al peentjes te zweten bij de gedachte aan een leeg podium en een groot publiek, Van Geel krijgt net dan een boost van zelfvertrouwen. "Ik zit nogal vaak in mijn hoofd, maar eenmaal voor een publiek denk ik minder na. Het live-gebeuren versterkt dat enkel. Ik hou van het gevoel dat er dan geen uitweg is. Dat er iets op het spel staat. Tussen het op- en afgaan moet je er verdomme voor zorgen dat er iets gebeurt."

Ook het showelement werkt voor hem verslavend. "Je krijgt een koets met zo veel mogelijk paarden en je mag niet uit de bocht gaan. Heerlijk."

Kantelmoment

Hij studeerde drama aan het Lemmensinstituut en bij wijlen Dora van der Groen. Niet bepaald de vrolijkste periode uit zijn leven.

Van haar kreeg hij regelmatig te horen dat hij te gelukkig in het leven stond, dat het hem allemaal te gemakkelijk afging. "Ik was een dorpsjongen uit een gelukkig gezin, ik kon niet uit persoonlijke miserie putten."

Waardoor hij zelf aan het twijfelen sloeg. Wilde en kon hij wel acteur worden? "Dat waren heftige jaren voor hem", herinnert Cleymans zich. Ook omdat veel van zijn vrienden toen naar andere toneelopleidingen waren uitgewaaierd en hij veel alleen was. "En als Jonas één ding niet goed kan, is het wel alleen zijn."

Achteraf heeft hij er veel uit geleerd, zegt hij. Doorzettingsvermogen bijvoorbeeld. Van de academie trok hij eerst naar het jeugdtheater, tot Van Impe en Stany Crets hem op café zagen zitten en hem vroegen voor de sitcom Kiekens.

Zijn eclectische cv verraadt vooral het leven van een workaholic: van musicals en sitcoms over dramareeksen tot presentator in shows als Zijn er nog kroketten?. Ondertussen tourde hij regelmatig Vlaanderen rond met coverbands, schreef hij de fictiereeks Amateurs, waar hij ook nog eens zelf in meespeelde.

Dadendrang dus. "Succes is voor mij lang het allerbelangrijkste geweest, dat geef ik eerlijk toe", zei Van Geel recent in een interview in Het Nieuwsblad. "Mijn privéleven was eerder bijkomstig. Ik walste nogal vaak over mensen die dicht bij me stonden."

Twee jaar geleden was een kantelmoment. "Mijn ouders verhuisden naar Frankrijk, ons ouderlijk huis werd verkocht en mijn relatie van 8,5 jaar (met de zangeres van Jackobond, KVDP) liep op de klippen", vertelt hij nu. "Op werkvlak waren het alleen maar pieken, privé waren er veel dalen. Een pittige cocktail. Ik heb toen wat kletsen gekregen die me deden inzien: als je alleen maar alles voor de job doet, word je doodongelukkig. Muziek, acteren, schrijven, dat blijft mijn passie. Maar nu zoek ik veel bewuster een evenwicht."

Intussen heeft hij een nieuw lief, actrice Evelien Bosmans. Hij probeert meer van de wereld te zien, doet in zijn vrije tijd aan bokstraining ("voor de conditie, want ik haat vechten"), luistert naar jazz en Elbow als hij even wil bekomen, en probeert als hij kan op maandagavond een voetbaltraining met een ploegje van acteurs à la Matthias Schoenaerts mee te pikken. Al wil dat laatste niet vaak lukken. Voorts gaat hij graag eten, liefst op zijn vaste adressen. "Dat geeft rust."

Serieuze rollen

Ondertussen heeft hij wel weer een nieuwe politieserie geschreven en opgenomen. Ook nu kiest hij voor comedy. Nochtans gaf zijn vader hem ooit de raad om zich niet enkel in het komische hokje te laten duwen, iets wat ze bij hem ook hadden gedaan.

"Mensen denken nu eenmaal graag in vakjes, hebben een helder kader nodig, zeker in Vlaanderen", zegt Van Geel. "Maar ik probeer verschillende dingen te doen en denk dat dat ook aan het lukken is. Mensen vergeten soms dat ik ook heb meegespeeld in Rang 1 en In Vlaamse velden. Aan de toneelschool speelde ik zelfs alleen maar 'serieuze' rollen."

Zo was Jaak Van Assche, zijn tegenspeler in De zonen van Van As, naar eigen zeggen verrast dat die 'jonge snaak' zo veel van dramaturgie afwist. "Dan kwam hij ineens af met plannen om theaterstukken te bewerken die hij ergens had opgediept en naderhand geweldig bleken te zijn."

Maar een zware reeks op Canvas hoeft niet zo nodig. Van Geel is op zijn best voor een groot publiek. Ook bij Woestijnvis zal hij niet snel meer aankloppen. Toen hij Amateurs had geschreven, deed hij dat wel. "Bladzijden vol aanmerkingen: als ik daaraan denk, word ik nog altijd pissig", zei hij daarover in Humo. "We dachten: wijl willen in dezelfde schuit varen als die gasten. Al de grote namen van Woestijnvis zijn geworden wat ze zijn omdat iemand hen ooit carte blanche heeft gegeven. En uitgerekend van die gasten kregen we alleen maar tegenwind."

Zelf zegt Van Geel dat hij nooit een tienjarenplan of einddoel heeft gehad. Dat hij kritischer probeert te kiezen dan vroeger, en het kans per kans bekijkt. Maar hij is allerminst de chaoot met het hoofd in de wolken waarvoor hij soms aanzien wordt. Eerder iemand die te allen tijde graag de controle behoudt en de touwtjes strak in handen heeft.

"Hij is nu al bezig met 'wat als de mensen mij ooit beu gezien zijn, wat kan ik dan nog allemaal gaan doen'", vertelt Cleymans. "Hij loopt altijd over van ideeën en plannen. Soms denk ik dat het vermoeiend moet zijn om Jonas Van Geel te zijn. (lacht) Ik zou het alleszins niet kunnen, of willen."