Het is onbegrijpelijk hoe België blijft meestappen in een doctrine van nucleaire afschrikking

Het is vandaag precies 75 jaar geleden dat Hiroshima om kwart over acht ’s ochtends opgeschrikt werd door een uraniumbom, ‘Little Boy’, die trouwens niet zo little was. Drie dagen later was het de trieste beurt aan Nagasaki. In totaal verloren wel 300.000 mensen hierbij het leven.

Vandaag zijn de gevolgen van die explosies nog steeds voelbaar voor duizenden anderen. Het is vandaag ook bijna 37 jaar geleden dat wij de straat opgingen om te betogen tegen de kernraketten die de VS kwamen plaatsen op Belgisch grondgebied. Met 400.000 waren we toen in Brussel, de grootste betoging die België ooit gezien heeft. We riepen de regering op om niet mee te gaan in de nucleaire wapenwedloop van de Koude Oorlog. Onze verontwaardiging was dan ook groot toen de regering alsnog kernwapens toeliet.

Deze verontwaardiging stopte de voorbije decennia niet en leidde op 7 juli 2017 tot de goedkeuring door 122 landen in de VN van een nieuw Verbodsverdrag op kernwapens. Een mijlpaal, aangezien kernwapens voor het eerst officieel verboden verklaard werden. We kijken uit naar de inwerkingtreding, misschien nog dit jaar, en anders volgend jaar, zodra 50 landen het Verdrag ratificeerden. De teller staat momenteel op 40 ratificaties.

Het Verbodsverdrag kwam er na een reeks van Humanitaire Conferenties waar de catastrofale gevolgen van kernwapens voor mens en milieu duidelijk werden. Het internationale Rode Kruis waarschuwde er namelijk voor dat geen enkel land of organisatie in staat zou zijn om de slachtoffers te hulp te schieten. De voorbije maanden hebben nog maar eens duidelijk gemaakt hoe afhankelijk we zijn van de “helden van de zorg” voor ons voortbestaan. Bovendien blijven de negatieve gezondheidseffecten van de ontploffing en radioactieve straling nog generaties nazinderen. We kunnen deze waarschuwing dus niet zomaar in de wind slaan.

Met het plaatsen van de kernraketten in de jaren 80 negeerden onze politici de wens van een groot deel van het Belgische volk en dat doen ze nog steeds. De Belgische regering weigert om het Verbodsverdrag te ondertekenen, ondanks de steun van een grote meerderheid voor de ondertekening ervan. Net zoals ze ons waarschuwden voor de pandemie, waarschuwen experts vandaag dat de kans op een kernexplosie de voorbije jaren enkel maar is toegenomen. Het Verbodsverdrag is dan ook een belangrijke bron van hoop. Ervan uitgaan dat kernwapens nooit meer gebruikt zullen worden, is echt naïef. Tenzij kernwapens volledig van onze aardbol verdwijnen, zullen ze vroeg of laat gebruikt worden.

Het is onbegrijpelijk hoe België blijft meestappen in een doctrine van nucleaire afschrikking. Kleine Brogel is nog steeds de thuisbasis van 20 kernbommen uit de VS. Onze verontwaardiging van toen leeft vandaag onverminderd voort in de jongere generaties die maar niet kunnen begrijpen waarom het dreigen met massamoord een goede optie is om veiligheid en vrede te bewaren. Ze begrijpen niet waarom een handvol landen liever 73 miljard dollar verspillen aan massavernietigingswapens die een bedreiging vormen voor miljoenen levens, in plaats van te investeren in de domeinen die onze veiligheid écht waarborgen: de bestrijding van klimaatverandering, racisme, armoede en nog veel andere vormen van ongelijkheid. Hoe lang moeten zij nog leven met de dreiging van zulke onzinnige wapens in naam van de ‘veiligheid’?

De overlevenden van Hiroshima en Nagasaki, Hibakusha genoemd, wachten al 75 jaar op het einde van kernwapens. Gelukkig bestaat er via het Verbodsverdrag nu ook een duidelijk pad om een volledig kernwapenvrije wereld te verkrijgen.

Het symbolische jaar 2020 biedt ons een mogelijkheid tot inkeer en herinnering, maar vooral een mogelijkheid tot actie. Het is nu aan België om eindelijk de daad bij het woord te voegen en het Verdrag dat kernwapens verbiedt mee te ondertekenen. Er bestaat geen mooier eerbetoon!

Deze oproep wordt ondertekend door onder anderen André Bogaert, Annemarie Eelen, Annemie Heesen, Anny Joossens, Bert Anciaux, Bert Govaerts, Bob De Pooter, Brigitte Houtman, Bruno Verheyden, Carla Cazzaniga, Chris Janssens, Christa Damen, Dirk Delvaux, Dirk Van Erps, Eric De Broyer, Erik Van den Begin, Filip Bisschop, Frank Van Laer, Frans Meul, Frederik Janssens, Frie Lanckriet, Frie Niesten, Gert Olefs, Gie Swinnen, Gilbert Hubert, Greet Heslinga-Houtman, Griet Tindemans-Coppens, Griet Van Merris, Guido Cooreman, Hans Seberechts, Hilde Bijnens, Hilde Marichal, Hilde Schuerman, Hugo Coeckelbergh, Ignace Coppens en Isabelle Berghs