Het hoeven niet altijd aanzwellende strijkers te zijn

StuBru-stem Stijn Van de Voorde loopt elke week voor de muziek uit.

Vorig weekend ging op het filmfestival van Toronto Beautiful Boy in première, de nieuwe film van Felix Van Groeningen. Ik was er graag bij geweest, maar mijn dochter speelde zondagmiddag haar eerste volleybalwedstrijd van het nieuwe seizoen. Een mens moet soms keuzes maken in het leven.

Het alternatief bleek een ochtendlijke persvisie in een energieloos cinemazaaltje in Brussel. Dat klinkt even glamoureus als het was. Nu besef ik weer waarom filmrecensenten zelden uitgenodigd worden op feestjes.

Kreeg ik als enige kippenvel toen ‘Territorial Pissings’ van Nirvana uit de boxen knalde? Zoiets valt moeilijk te controleren, maar ik hoop van niet. Het leek even alsof Kurt Cobain bijna dertig jaar geleden het nummer op maat schreef voor de scène waarin David Sheff (Steve Carell) radeloos op zoek gaat naar zijn vermiste, drugverslaafde zoon Nic (Timothée Chalamet).

Er zal de komende maanden nog veel nagepraat worden over de kwaliteiten van de film. Het waargebeurde verhaal van een vader die machteloos moet toekijken hoe zijn zoon wordt opgegeten door harde drugs komt serieus binnen. De Amerikaanse pers nam na de première zelfs de woorden Oscar en kandidaat in de mond. Ik gun het de makers van harte. Drugs zijn op dit ogenblik de belangrijkste doodsoorzaak bij Amerikanen onder de vijftig jaar.

Trump heeft geen idee hoe hij deze problematiek in zijn land moet aanpakken. De president eist de doodstraf voor dealers. Verder raakt hij niet. Investeren in de achterliggende oorzaken kan ook helpen.

De soundtrack van de film bestaat uit een verzameling juist gekozen liedjes. Vaak krijgt een componist de opdracht om ondersteunende muziek te schrijven bij een bepaald verhaal. De sfeerstukjes overleven zelden zonder de beelden. Naar zoiets luister je niet voor je plezier. In Beautiful Boy wordt er slim gebruik gemaakt van de juiste klassiekers die in het verleden reeds hun nut bewezen. ‘Heart of Gold’ van Neil Young en ‘Svefn-g-englar’ van Sigur Rós bijvoorbeeld. Hoeveel regisseurs krijgen de kans om aan de slag te gaan met liedjes van Massive Attack en David Bowie? Zoiets kost een berg geld en je moet bovendien toestemming krijgen van de makers (of nabestaanden) om bepaalde nummers te gebruiken. In Hollywood bestaat er voor alles een oplossing en een bankrekening.

(lees verder onder de foto)

'Beautiful Boy' verwijst naar het gelijknamige John Lennon-nummer dat ook in de film te horen is. Lennon schreef het voor zijn tweede zoon, Sean. In de tekst beschrijft hij de manier waarop zijn vierjarige zoon zijn leven verrijkt.

Het is geen toeval dat er deze week een foto van de broers Sean én Julian Lennon op de officiële Instagram-account van John Lennon verscheen, met daarbij de woorden ‘Beautiful Boys’. De focus ligt op de bekende songquote: Life is what happens to us while we are making other plans. De legendarische zin wordt altijd aan John Lennon toegeschreven, maar de Beatle pikte hem van de cartoonist Allen Saunders, die in 1957 iets gelijkaardig publiceerde in het Amerikaanse tijdschrift Reader’s Digest.

Lennon was op dat ogenblik 17 jaar en hij stal met zijn oren en ogen. Zoals het hoort. Bijna veertig jaar later bewijst zijn nummer én die ene zin nog steeds zijn nut. Dat is cool.

Een film die niet over muziek gaat, kan toch veel liefde voor muziek bevatten. Op deze manier komen juist gekozen nummers en de scènes waarin ze gebruikt worden nog beter tot hun recht. Bij een heftig familiedrama hoort niet altijd klef geneuzel of aanzwellende strijkers. Er bestaat te veel goede muziek om in die voorspelbare val te trappen. Dankzij een Belgische regisseur en een Amerikaans budget kunnen we daar zeer binnenkort allemaal van profiteren. Beautiful.