‘Het hebben van een kind is een ontploffing. Tijdens mijn bevalling wilde ik dat de energie die uit me kwam, werd opgevangen’

Julie Cafmeyer is columnist.

Hoewel ik nog geen kinderwens heb, ben ik gefascineerd door het baren. Zowel bij vrienden als bij vreemden probeer ik de intiemste details te ontfutselen over een bevalling en het hebben van een kind. Om die reden bleef ik hangen bij een zin in de dichtbundel Oeverloos van Nisrine Mbarki: ‘Niemand heeft me verteld over de mogelijk onherstelbare schade aan je lichaam als je baart.’

Na een interview voor deze krant met Nisrine, toen ik de bandrecorder allang had uitgezet, durfde ik de intiemste vraag te stellen. Ik verloor mezelf in een onhandige intro: “Ik ben geen moeder en ik zit nog in de fase dat alles mogelijk is en daarom ben ik benieuwd want ja ik denk gaat het nu gebeuren of niet dus ik ben op zoek naar hoe het is want er blijven zoveel dingen in de taboesfeer en zoveel drama’s binnenshuis dus ja wat is dat dan een kind dat uit je komt en daarom vroeg ik me af, is het echt waar, dat er blijvende schade is als je baart?”

Nisrine zei: “Ik ben boos dat er nog zo weinig eerlijk wordt gecommuniceerd naar vrouwen. Je weet niet wat er gebeurt met je lijf. Je weet alleen dat alles groter wordt, dikker en breder. Je krijgt weeën, je perst je kind eruit en klaar. Waarom had niemand me ooit verteld dat ik kon scheuren?”

“Is de schade dan soms echt onherstelbaar?”

“Het is niet onherstelbaar als het medisch goed wordt aangepakt. Maar dat wordt vaak niet gedaan. De zin die er eerst stond, heb ik uiteindelijk weggehaald.”

Dat is het probleem, dacht ik, vele beschrijvingen over het krijgen van een kind worden geschrapt.

“Is er soms zo’n grote schade dat de vrouw geen genot meer kan ervaren?”, vroeg ik paniekerig.

Nisrine begon heel hard te lachen. “Nee, zo erg is het niet! Moest het zo dramatisch zijn, zouden er heel veel vrouwen geen kinderen krijgen. Ik wil je niet te veel afschrikken. Het is ook gelukzalig. Het overstijgt het lekkerste orgasme dat je ooit hebt gehad maal honderd, voor mij dan toch.”

“Het hebben van een kind?”

“Ja, het hebben van een kind! Het is een ontploffing. Tijdens mijn bevalling wilde ik dat de energie die uit me kwam, werd opgevangen. Maar het is ook zwaar, je staat er alleen voor.”

“Hoe alleen bedoel je met alleen?”

“Je krijgt je baby en je wil het kindje alleen maar de hele tijd tegen je aan houden. Tegelijkertijd zegt je lichaam, fuck it, ik kan het niet aan, ik wil slapen, laat me met rust. Je hebt veel vrouwen om je heen nodig die voor je baby zorgen zodat jij kan slapen.”

“Waren die vrouwen er?”

“Nee, ik moest mijn kind achterlaten en weer aan het werk. Als je moedermelk geeft, dan voel je wanneer je baby honger heeft. De melk spoot eruit. Toen ik aan het kolven was met zo’n apparaat in de bezemkast van mijn werk heb ik heel hard gehuild. Ik dacht: dit ga ik niet volhouden.”