Het gevoerde drugsbeleid krijgt de kop van de slang niet in beeld

Het is verbazend dat het parket nog niet is afgestapt in het kantoor van Bart De Wever (N-VA). In de krant en op de radio heeft de Antwerpse burgemeester verklaard dat de drugsmaffia op het punt staat politieke invloed af te kopen. Meneer De Wever durft zelfs de hand niet in het vuur te steken voor alle gemeenteraadsleden in zijn stad, behalve voor die van zijn eigen partij natuurlijk.

Dat is een verregaande insinuatie. Nog los van de simpele vraag of het voor de gemiddelde maffiabaas lonend is om uitgerekend de machteloze linkse oppositie om te kopen, als er politieke macht verworven dient te worden.

Van twee dingen één. Ofwel heeft de burgemeester concrete aanwijzingen dat er iets niet pluis is. Dan hoort die informatie zo snel mogelijk onderzocht te worden door het gerecht. Ofwel kletst hij uit zijn nek. Dan past het beter om te zwijgen.

Lees ook: Een oorlog tegen drugs winnen, hoe doe je dat?

De communicatiestrategie van de provocatie is tegelijk slim en problematisch. Ze is ‘slim’ omdat ze iedereen toch weer op achtervolgen aanwijst. Concurrenten verliezen de dieper liggende boodschap uit het oog. Net wat de boodschapper graag heeft. Op die manier is hij in de ogen van velen de enige die de problemen durft te benoemen.

Juist daarom is de retoriek ook problematisch. Omdat Bart De Wever zoveel tegenwind oproept, komt hij niet toe aan het oplossen van die zeer reële problemen. Het enige probleem dat er waarschijnlijk mee opgelost raakt, is dat van zijn eigen herverkiezing. En dan nog werkt de strategie niet eindeloos. Ooit komt er een dag dat de burger denkt: ‘Minuutje, u bent toch al zes jaar burgemeester?’

Het is jammer dat ook de strijd tegen drugscriminaliteit in de poel van de partijpolitiek getrokken wordt. Wie de uitgebreide onderzoeksreportage van de collega’s van de Volkskrant over de zogenaamde war on drugs leest, ontkomt niet aan de conclusie dat 1) Antwerpen wel degelijk een ernstig probleem heeft; 2) dat meneer De Wever wellicht terecht vreest dat de zwarte economie zich tot op het hoogste niveau aan het vermengen is met de witte (en heus niet alleen in sportclubs of viswinkels); 3) en dat de burgemeester daar persoonlijk weinig tegen vermag (evenmin als zijn voorganger).

Lees ook: War on drugs: vooral drugsbezit wordt aangepakt

Het eind van de ketting

Daarom verdient dit dossier beter dan politieke spelletjes. Repressie is heus het punt niet: dit gaat om zware criminelen en georganiseerde misdaad. De kwestie is dat het gevoerde beleid de kop van de slang bijlange niet in beeld krijgt. Politie en gerecht steken veel tijd in dealers en gebruikers aan het eind van de ketting. Dat schiet niet op.

Wat dan wel? Experts stellen voor om door preventie en hulpverlening de vraag te beperken. Dan kan je tijd en energie sparen om de aanbieders aan de bron aan te pakken. En ja hoor: dat mag keihard zijn.

De kans is klein dat het er nog van komt, maar hoe nuttig zou het zijn om het debat daarover te houden?