Het Eurostadion: hoe kun je zo dom zijn (aflevering zoveel)?

Er is dat beeld van Groen-politica Mieke Vogels, die enthousiast drentelt rond de eerste maquette van wat toen nog het Lange Wapper-viaduct in Antwerpen zou gaan worden. Een pijnlijke herinnering aan het feit dat werkelijk elke partij vroeg of laat de kar keerde over de Oosterweel-verbinding. Terecht. Hoe kun je zo dom zijn om een viaduct met autostrade boven de drukst bevolkte stadswijken toe te juichen?

Hoe kun je zo dom zijn? De vraag keert terug in alle grote, aanslepende bouwdossiers in dit land. Hoe kun je zo dom zijn om een megashoppingmall in te plannen aan de rand van een oververzadigde stadsring? Hoe kun je zo dom zijn om tegelijk drie shoppingprojecten aan de rand van dezelfde stad te willen?

Amateurisme

Ook in het Eurostadion, dat nu zeker geen Eurostadion wordt voor het EK van 2020, hebben we weer prijs. Hoe kun je zo dom zijn om een Brussels prestigeproject op Vlaamse gewestgrond te ontwerpen, aan de rand van een woonbuurt, en te denken dat het wel los zal lopen? Hoe kun je er níét aan denken dat enkele Vlaamse partijen dit symbooldossier in geschenkverpakking in dank zouden aangrijpen om Brussel te kijk te zetten als een arrogante metropool, die, bijna letterlijk, haar territorium wil uitbreiden?

We moeten premier Charles Michel (MR) gelijk geven: het stadiondossier is vergeven van het amateurisme. Ook (en vooral) van zijn partijgenoten, zoals de Brusselse kandidaat-burgemeester Alain Courtois. Als de UEFA ‘spring’ roept, behoort meneer Courtois tot het type dat enkel vraagt ‘Hoe hoog?’. Helaas voor meneer Courtois springt niet iedereen mee.

Het Eurostadion is niet het eerste Grote Project dat in het administratieve slijk blijft steken. Typisch Belgisch? Deels wel. Onze ruimtelijke verrommeling en ons communautair tribalisme laten nog weinig ademruimte voor ambitie.

Toch is die analyse wat makkelijk. Wat die falende projecten ook verbindt, zijn politici die hun verstand verliezen als ze een bouwmaquette zien. Dat is menselijk. Van de farao’s tot Guy Vanhengel: elke politicus wil graag wat nalaten. Beton biedt daartoe opportuniteiten. Kijk naar de vermassacreerde Brusselse Noordwijk: het is dan dat de stommiteiten begaan worden.

Maar Oosterweel toont mooi aan dat zaken wel degelijk in beweging kunnen komen, ook hier. Met inspraak en verbetering door alle belanghebbenden. En met veel tijdverlies dat vermeden had kunnen worden.

Voor het EK 2020 is het nu te laat. Een blamage, maar zo’n nationaal stadion komt hoe dan ook nog van pas in een land zonder grote sportinfrastructuur. Misschien kunnen we eens rustig kijken naar simpelere oplossingen die wel in overleg gerealiseerd kunnen worden? Dan kunnen we ons afvragen hoe we zo dom konden zijn om daar niet eerder aan te denken, terwijl we naar de EK-openingsmatch in Rome kijken.