Het cynisme van de politicologen: waarover zijn ze nu al jaren aan het klagen?

Joël De Ceulaer is senior writer.

Je hoort politicologen weleens jammeren over de kloof tussen burger en politiek, over het groeiende wantrouwen, over politici die zich als kleuters gedragen, en – vooral niet te vergeten: over de particratie die de democratie in ons land helaas compleet de nek heeft omgewrongen. Het zijn immers niet de volksvertegenwoordigers die het hier voor het zeggen hebben, het zijn de partijvoorzitters die alles beslissen. En dat is dieptragisch. De particratie is een gesel, een kwelling, een kwaal. Aldus nog onze politicologen.

Stilaan kan men zich evenwel afvragen of die politicologen dat wantrouwen alleen maar registreren, of het zélf veeleer aanblazen en versterken. Het diepe en zwarte cynisme dat sommigen onder hen soms verspreiden, sterkt dat vermoeden.

Laten we niet veralgemenen, maar namen noemen. Gisteren liet Carl Devos op Twitter het volgende weten: “Meerderheidspolitici die mee actie voeren tegen of luid kritiek hebben op beslissingen waarvoor ze zelf verantwoordelijk zijn, ondermijnen hun eigen geloofwaardigheid, die van de politiek en van het beleid. Ofwel verdedig je de beslissing ofwel trek je ze in als ze niet deugt.” Zijn jongere collega Nicolas Bouteca liet dit weten: “In een particratie, waar volksvertegenwoordigers in eerste instantie een partijmandaat invullen ipv een geografisch gebonden mandaat, voelt het raar aan als parlementsleden betogen tegen beslissingen waar hun partij medeverantwoordelijk voor is.”

Beide heren hadden het uiteraard over de beslissing om de theaters te sluiten en leden van de meerderheid – onder wie Orry Van de Wauwer (CD&V) en Stephanie D’Hose (Open Vld) – die daar zondag mee tegen betoogden. De tweets van Devos en Bouteca zijn cynisch buiten categorie. Het is van twee dingen één: ofwel zijn ze tegen de particratie en juichen ze toe dat verkozenen des volks zich verzetten tegen de uitvoerende macht. Ofwel zijn ze vóór de particratie, maar waarover zijn ze dan al jaren aan het klagen?

Commentator Fouad Gandoul dacht er hetzelfde over als Devos en Bouteca en vindt dat betogende volksvertegenwoordigers in het parlement hun stem moeten laten horen, in plaats van alleen maar op straat. En hij heeft een punt. Alleen: dat is wel degelijk gebeurd. Zowel D’Hose als Van de Wauwer hebben in de nacht van woensdag op donderdag in het Vlaams Parlement luid en duidelijk gezegd dat ze het niet eens waren met de getroffen maatregelen – tijdens het begrotingsdebat, dus ze weken zelfs af van de agenda. Zondag hebben ze die mening op straat kracht bij gezet. Deze twee Vlaamse Parlementsleden verdienen hulde en applaus, geen spottende tweets.

Kritisch zijn is niet: alles afkeuren en politici over dezelfde kam scheren. Laat dat maar over aan tooghangers. Kritisch zijn is: jezelf correct informeren en dan een oordeel vellen. Dat mag ook positief zijn.