Het Amerikaans beleid zou werknemers moeten helpen, niet doden

De haast van Amerika om de economie weer op te starten en social distancing grotendeels af te schaffen, doet de meeste epidemiologen huiveren. We kennen de onmisbare voorwaarden voor een veilige herstart: een lage besmettingsgraad, heel veel testen, het vermogen om de contacten van nieuwe gevallen snel op te sporen. Geen enkele van die voorwaarden is vervuld.

Het is natuurlijk mogelijk dat de epidemiologen zich vergissen. Maar ze hebben in elke fase van deze crisis gelijk gehad, in tegenstelling tot de politici die voorspelden dat de pandemie snel voorbij zou zijn. Als de experts opnieuw gelijk hebben, kan een te snelle heropening tot honderdduizenden doden leiden. Ze kan bovendien rampzalig zijn voor de economie, als een tweede besmettingsgolf ons opnieuw in een lockdown dwingt.

Waar komt al die haast om te heropenen vandaan? Voor een stuk uit de hoek van de rechtse gekken. Slechts een kleine minderheid van de Amerikanen vindt dat vrijheid betekent dat je het leven van anderen in gevaar mag brengen (wat grote samenscholingen tijdens een pandemie doen). Of dat een masker dragen on-Amerikaans is, of niet mannelijk, of dat Covid-19 een links verzinsel is. Maar die kleine minderheid heeft een enorme invloed in de Republikeinse partij.

Een andere verklaring is Donald Trumps obsessie met de beurs. Zijn aanvankelijke weigering om maatregelen tegen de pandemie te nemen, weerspiegelde zijn vrees dat een erkenning van de dreiging een beurspaniek zou veroorzaken. En zijn huidige haast om de economie weer op te starten, komt waarschijnlijk voort uit een geloof dat een terugkeer naar het normale leven goed zal zijn voor de markt, doden of geen doden.

Daarnaast hoor ik voortdurend dat we moeten heropenen in het belang van de werkende mensen, die de kost moeten kunnen verdienen. In feite is dat een heel zwak argument.

Amerika is namelijk perfect in staat om zijn werknemers in lockdown te beschermen. We kunnen en moeten een beleid voeren dat “de werkers thuishoudt en hun rekeningen betaalt”. Verrassend genoeg zijn we daar al heel goed mee bezig. Dankzij het steunpakket van 2 biljoen dollar dat eind maart werd goedgekeurd, komen veel meer mensen in aanmerking voor een werkloosheidsvergoeding en zijn de uitkeringen verhoogd.

Eerst waren er problemen omdat de werkloosheidskantoren de stroom van aanvragen niet konden verwerken. Het systeem draait nog altijd niet perfect, maar de achterstand wordt ingelopen en meer werklozen krijgen een uitkering. Bovendien wijzen de beschikbare gegevens erop dat de arbeidsmarkt sinds ongeveer een maand stabiel is. Laten we hopen dat het zo blijft.

We mogen dus veronderstellen dat misschien niet alle maar toch de meeste loonverliezen als gevolg van de lockdown nu door de overheidssteun worden gecompenseerd. Dat is een succesverhaal dat meer lof verdient – de meeste media hebben vooral aandacht besteed aan andere aspecten van het crisispakket, zoals de steun voor de kleine bedrijven, die een puinhoop is.

Minder lijden dan verwacht

Na een moeilijke start zijn de uitkeringen een kostbare hulp voor de werkende mensen. Dat is aan de Democraten te danken, die deze steunmaatregel hebben doorgedrukt. Ik vermoed ook dat het succes van de werkloosheidsuitkeringen meer licht werpt op een cruciaal aspect van de roep om alles weer open te gooien: het zijn niet de werknemers die een versoepeling van de beperkingen vragen. De meeste banen zijn bij de laagbetaalde werkers gesneuveld, maar volgens de peilingen willen vooral Republikeinen met een hoog inkomen een snelle heropening.

Ik denk dat te weinig mensen beseffen hoe goed we erin geslaagd zijn de Amerikaanse werknemers tijdens de lockdown financiële ellende te besparen. Het is niet altijd vlot verlopen, zeker in de eerste weken niet, maar toch is er veel minder lijden dan je zou verwachten met een werkloosheid die waarschijnlijk rond de 20 procent ligt.

Het probleem is dat de uitgebreide werkloosheidsvergoedingen, die nu zoveel goed doen, op 31 juli zullen wegvallen. En dat is een reden om bang te zijn, want als de epidemiologen gelijk hebben en een te vroege herstart een tweede besmettingsgolf uitlokt, zullen we een tweede lockdown nodig hebben.

Jammer genoeg wijst alles erop dat de Republikeinen koppig tegen een verlenging van uitkeringen gekant zijn. Wat ze wel willen: wetten die de bedrijven tegen aansprakelijkheid beschermen als hun werknemers ziek worden. Met andere woorden, ze willen de Amerikanen dwingen om naar hun werk te gaan, zelfs als dat hun dood wordt.

© 2020 The New York Times Company