Heerlijke beelden van een wereld die 42 kilometer en een klets lang zonder zorgen lijkt

Mark Coenen is columnist.

Een marathon is een feest: zeker voor toeschouwers, die, glaasje streekbier in de ene, zak chips in de andere de moedige loopmachines luidkeels aanmoedigen als zij passeren, al dan niet gehuld in een mal pak om de aandacht te trekken. Echte fans hebben spandoeken gemaakt en houden proteïnedrankjes gereed. In de verte speelt een bende uitgelaten mariachi ten dans.

De sfeer is fantastisch, want naast de lopers in lycra vindt een straatcarnaval plaats dat iedereen verenigt in goede luim en warme solidariteit met de atleten, die ondanks liespijn en bloedblein dankbaar grijnzen bij zoveel aandacht.

Ook afgelopen zondag in New York was het zover: heerlijke beelden van een wereld die 42 kilometer en een klets lang zonder zorgen lijkt.

Zuchtend kijkt de zetelpatat die ik op onpare zondagen op meesterlijke wijze uithang het schouwspel aan, waarna ik mij kreunend opricht en met luider stem vraag of er nog borrelnoten zijn en of iemand die kan brengen want ik heb het weer aan mijn rug en ik geraak er niet en kunt ge nog een pintje meebrengen ook?

Horden journalisten rukken de week voor het evenement uit om de sappigste brokken randnieuws te verzamelen. Zieke mensen die op hun laatste benen lopen maar toch deelnemen, gesteund door vrienden die zich allemaal hebben laten kaalscheren. Koppels die elkaar leerden kennen bij de eerste bevoorrading en trots hun kalknagels laten zien. Jo die de marathon achterstevoren wil lopen, vermomd als Kermit de kikker.

Ook de bejaarde medemens is elk jaar vertegenwoordigd. Omdat zitten de nieuwe kanker is en tv-kijken de nieuwe cholera worden de ouderlingen nu en masse de straat op gejaagd, al dan niet met rollator, want dat is goed voor de bloedsomloop. Hop met de beentjes!

Elk jaar is er wel een kranige knar die nog meeloopt of doet alsof, want echt hardlopen zit er op die gezegende leeftijd toch niet meer in. Stephen Wertheimer eindigde afgelopen zondag 47.718ste op 47.743 lopers, wat wil zeggen dat hij op zijn 85ste nog 25 deelnemers achter zich liet. Een epische prestatie voor de man die zijn 40ste marathon van New York succesrijk afrondde. Zijn tijd: 9 uur, 13 minuten en 13 seconden.

Soms stopte hij onderweg voor een koffietje.

Dochter Erin, die ook meeliep, ging na haar marathon douchen in haar hotel en was nog op tijd om haar vader aan te moedigen toen hij de finish overschreed. Wertheim is op zijn 85ste nog altijd niet met pensioen. Hij is dokter en gaat na een dagje rust weer gewoon aan het werk.

Zie je wel dat het helpt!