‘Hebben de Pukkelpop-goeroes er dan nooit bij stilgestaan dat je ook concerten en voorstellingen allerlei kan organiseren op kleine schaal?’

Pukkelpop-goeroes

Hebben de Pukkelpop-goeroes er dan nooit bij stilgestaan dat je ook concerten en voorstellingen allerlei kan organiseren op kleine schaal? Dat gebeurt onder andere in Oostende, in Gent... In tijden van pandemie is het not done een megafestival te organiseren. De beweringen van sommige politici ten spijt. Beste Pukkel-pausen, geef de artiesten waar ze recht op hebben. Laat ze hun ding doen op veilige podia in de open lucht met beperkte publiekscapaciteit. Gooi de boel om, zet je conservatieve denken aan de kant en laat je bijstaan door creatieve geesten. Dan hoef je achteraf niet te jammeren...

Odette De Wilde, Wondelgem

Etymologie

Met de huidige rampspoed is niets nog zeker. Ik lees dat in Dinant gevreesd werd dat het kerkhof zou overstromen. Nochtans woon je in die buurt in principe veilig, want een kerkhof ligt op het hoogste punt in een gemeente. Onze voorouders waren bewuste en intelligente planologen. In de Weidestraat koop je best geen huis, in de Moerstraat evenmin. Een veld ligt hoog, dus alles met dat woord erin is goed. Of een weg met ‘hoog’ erin. Hoogstraat, Hoge weg. Maar is dat nu nog zo? De mens heeft er een zooitje van gemaakt. Door alles vol beton te leggen helpt de etymologie niet meer. Niets is nog zeker als zelfs de doden kunnen wegspoelen.

Lucienne Colpaert, Dendermonde

Terug naar af: internering blijft een straf!

Als iemand met een ernstige psychiatrische diagnose strafbare feiten heeft gepleegd, beslissen we als samenleving om via internering hulp aan te bieden. Want het heeft geen zin om ze te straffen, deze mensen hebben zorg op maat nodig.

Hoe moeilijk kan het zijn om dan effectief gepaste hulp in de geestelijke gezondheidszorg aan te bieden? Erg moeilijk, blijkbaar. Vorige week bleek uit cijfers van het ministerie van Justitie dat het aantal interneringen fors stijgt. Bovendien belanden steeds meer mensen met een interneringsstatuut in de cel, door een capaciteitstekort.

Als rechters opnieuw meer interneringen uitspreken, onderzoeken we best wat de rol is van de schrijnende tekorten in forensische hulpverlening en in de geestelijke gezondheidszorg in het algemeen. Naar aanleiding van de zelfdoding van een meisje na seksueel grensoverschrijdend gedrag door vijf jongeren werden die tekorten heel duidelijk (DM 1/6). Zowel voor het slachtoffer als voor de plegers is gepaste hulp niet beschikbaar gebleken. Onder het motto ‘met een interneringsstatuut zullen deze plegers wel geholpen worden’, hebben rechters misschien wel het beste voor met hen. Maar waartoe leidt het? Naar de gevangenissen, blijkbaar.

Bovendien voldoet het alternatief van de Forensische Psychiatrische Centra (FPC) evenmin aan de noden van deze groep en die van de maatschappij. De FPC worden gerund door drie bedrijven die winst maken op basis van dat aanbod: Parnassia, Securex en Sodexo. Het commercialiseren van zorg leidt in de meeste gevallen tot minder personeelsinzet en een minder kwaliteitsvolle hulp- en dienstverlening. Dat bleek al uit de auditrapporten over de FPC: de mate en kwaliteit van behandeling is ondermaats ten opzichte van wat wenselijk is. Ook de uitstroom verloopt moeilijk omdat er tekorten zijn op het vlak van behandeling tijdens hun verblijf.

De FPC leunen meer aan bij gevangenissen dan bij een gepaste, psychiatrische zorg. Vraag dat maar eens aan de mensen die er verblijven, zij kunnen vanuit hun ervaringsdeskundigheid goed vergelijken. Bovendien is er nog een mogelijk pervers effect. Uit onderzoek naar commercialisering van gevangenissen in de VS blijkt dat mensen in detentie langer in de gevangenis worden gehouden om winst op te brengen. Als dit nog niet het geval is, moet het te allen prijze vermeden worden. Daarom is een investering in publieke forensische hulp essentieel. Zo kan het versterken van welzijn en het verhogen van de levenskwaliteit van de mensen met een interneringsstatuut ook leiden tot hervalpreventie. Enkel straffen draagt daar niet toe bij, toch?

Wouter Wanzeele, sociaal werker & forensisch therapeut in de Brusselse gevangenissen