OpinieBrief van de dag
‘Haar ontgoocheling in de politiek heeft me geraakt, haar pijn was zichtbaar’
Dat het afscheid van een politicus me nog zou raken, had ik niet meer gedacht na al het theater op politiek vlak. Nochtans heeft mevrouw Van Peel dat wel gedaan.
Ik had zojuist een artikel in De Morgen gelezen over haar jeugdjaren en vernam nadien via de media haar beslissing niet meer op te komen bij volgende verkiezingen.
Voor de methodes die N-VA in de politieke strijd gebruikt, heb ik nooit veel sympathie gekoesterd. Maar hier en daar heb ik mevrouw Van Peel gezien, gehoord of gelezen en vond dat ze een scherpe speler was die met argumenten tracht te overtuigen. Ze pleitte haar zaak met overtuiging, vol persoonlijkheid en zonder al te veel politieke spelletjes, geen aandachttrekkerij. Ik zag een mens van vlees en bloed die opkwam voor de zwakkeren.
Haar ontgoocheling in de politiek heeft me geraakt, haar pijn was zichtbaar en ootmoedig buig ik het hoofd voor haar beslissing. Ik denk/vrees dat het niet alleen stil was bij de N-VA bij haar boodschap, maar dat het ook stil zal zijn in de stemhokjes bij de volgende verkiezingen.
Vandaag kwam mijnheer Calvo in Terzake meer duiding geven over het vele opstappen van politici. De complexiteit van het land, de vele niveaus, de partijfinanciering, de macht van de partijvoorzitters, de hardheid van de media en het volk, de nood aan vernieuwing, samenwerking over de partijen heen... Slechts één vraag van de journaliste deed het riedeltje als een kaartenhuis in elkaar vallen. Of Groen niet zelf tegen Van Peels wetsvoorstel over asbest had gestemd.
Er volgde een leegte, de armoede van een partij, de nietszeggendheid van alle studies in binnen- en buitenland. Niets, nada, rien...
Holle woorden trachten de pijnlijke stilte te vullen. Het doet nu nog meer pijn dat mevrouw Van Peel er niet meer zal zijn in de politiek. Hopelijk zal men haar herinneren als een mooi en groots mens, in die groteske komedie.
