Gwendolyn Rutten, blijf van die vijftien weken moederschapsverlof af

Wat heeft Gwendolyn Rutten de zaakjes goed geregeld voor de hedendaagse feministen en hun gezinnen. Van de liberale voorzitter mogen vrouwen voortaan hun vijftien weken moederschapsverlof netjes delen met de vader (of, steeds vaker, de mee-ouder) van hun kinderen. De moeder kan dan enkele weken thuisblijven, vervolgens mag de mee-ouder het uitzoeken met die pampers, flessen en tetradoeken.

Die vijftien weken thuis zijn medisch nergens voor nodig, zegt de liberale voorvechtster voor vrouwenrechten nog, en je kunt er het ingebakken zorgpatroon mee doorbreken. Je goesting doen als kersverse ouders, noemt ze dat, daar bovenin de glazen toren van de Melsensstraat.

Schijnfeminisme is het. En dan nog van het zuiverste soort. Onder het mom van feminisme wil Rutten vrouwen laten inboeten op een Europees basisrecht. Door deze 'vrije keuze' kunnen vrouwen zich net verplicht voelen veel sneller weer te gaan werken. Onderaan de ladder zullen ze bang zijn hun job te verliezen. Enkele sporten hoger vrezen ze dat ze die promotie of hun huidige positie wel kunnen vergeten. Vrouwen met een kinderwens kunnen er meer door aarzelen of ze hun werk en het moederschap wel in elkaar kunnen draaien. Zo wis je het ingesleten zorgpatroon niet uit, zo maak je ongelukkige mensen. Rutten geeft aan een juiste analyse een foute remedie.

Los van alle besognes voor de ouders zou het Rutten sieren even het belang van het kind in ogenschouw te nemen. Ze mag dan stoer verkondigen dat verse moeders geen vijftien weken nodig hebben voor hun eigen gezondheid weer in orde is, die baby's hebben wel die moeders nodig. Dat gaat veel verder dan basale geneeskunde. Uiteraard kan de andere ouder die band even goed invullen. Niemand wil hen die ook ontzeggen. De andere ouder moet net meer de zorg kunnen opnemen voor de kinderen, maar de moeder moet dat niet met minder bevallingsverlof afkopen.

Een tegenvoorstel. Voer verplicht verlof in voor de vaders of mee-ouders in de eerste zes maanden na de geboorte. Het koppel kan dan echt in volle onafhankelijkheid beslissen hoe het de zorg voor het kind samen draagt. Maar blijf van die vijftien weken af. Voor de geboorte lijken ze een eeuwigheid, erna lijkt het alsof ze nooit hebben bestaan.