Generatie Y heeft afgedaan

Generatie Y heeft afgedaan. Jarenlang werden we gewikt en gewogen, onderzocht en uiteindelijk ondermaats bevonden. Nu de volgende generatie wat ouder wordt, mogen we beschikken. Het oordeel luidt: we komen tekort. We zijn narcistisch en lui. We zijn te snel afgeleid. Ach.

Elkaar troostend likend op Facebook gaan we in het publiek zitten. Kijk, daar strompelt de volgende generatie reeds de arena in, starend naar niet één, maar wel drie schermen tegelijkertijd. Bleek, jong: generatie Z. We ruiken bloed.

Deze jongere generatie is geboren met de vinger op het scherm, ze beten hun melktanden kapot op laptops. Ze zijn digitale inboorlingen, en twintigplussers en jonge dertigers zijn slechts inwijkelingen. Wij waren reeds tieners toen we onze modems voor het eerst hoorden ruisen. We herinneren ons een tijd voor Facebook. We zijn immigranten: van bos en veld kwamen wij om het scherm op te zoeken.

En dat blijkt in de arena van sociologisch onderzoek een gigantisch verschil, want wat bij generatie Y nog 'een korte aandachtsboog' heette, is bij generatie Z 'flexibel' geworden. Generatie Y werd verweten niet op de barricades te staan, te zeer zochten wij de grijze middenmoot op. Generatie Z daarentegen is slechts genuanceerd. Werd generatie Y vaak de spotnaam generation Me toe gefloten, dan weet generatie Z gewoon wat ze wil. Ze zijn zo doortastend, meneer, ze zijn zo ondernemend. Weet u wat het is, meneer? Ze willen gewoon fun op hun werk, dan doen ze alles wat je maar vraagt.

We huilen om wraak. De tribunes daveren. Waar wij jaren om gevraagd hebben, wordt hen voor de voeten geworpen. Wanneer generatie Z onze eisen om flexibiliteit en ontspanning herhaalt, hebben bedrijven plots een grote drang die dreumesen in alles tegemoet te komen. Fantastisch zijn ze: jonge knapen die niet via emoticons communiceren, maar via emoji's, die liefde zoeken via Bumble, niet Tinder. Leidersfiguren zijn ze: meisjes die Facebook oubollig vinden en via Whisper stante pede hun boodschappen overbrengen, waarna ze prompt en automatisch verwijderd worden. Veinzend leven in het nu: het ouder publiek juicht bemoedigend.

Verbouwereerd verlaten we de arena, en bereiden ons voor op toekomstige sollicitatiegesprekken. Na een verkennend gesprek, waaruit zal blijken hoe flexibel en doortastend wij wel zijn, zal ons uiteindelijk gevraagd worden: "Kan u zich nog een tijd herinneren voor sociale media? Weet u, kortom, nog wat een bos is?"

"Ja", zullen we toegeven. We zullen beschaamd onze schouders laten zakken.

"Het spijt ons. U bent niet zelfzeker, u bent narcistisch."