OpinieGeert Noels
Geert Noels: ‘Corona moet bedwongen worden, maar niet ten koste van het leven zelf’
Geert Noels is econoom bij Econopolis. Dit opiniestuk wordt mee onderschreven door Ingmar Nopens (UGent), Lize Raes, Christophe Cop (PwC), Annie Vereecken (Heran Biotech), Jochen Nijs (KU Leuven), Françoise Chombar (Melexis), Fouad Gandoul (ACV), Geert Meyfroidt (UZ Leuven), Luc Colemont (Stop Darmkanker), Peter De Keyzer (Growth-Inc), Lieven Annemans (UGent) en Michael De Cock (KVS).
De algemene lockdown bij de eerste coronagolf moest toelaten de golf te ‘crushen’. Het gaf tijd om te leren, te organiseren en te informeren. Bij de nieuwe opflakkering is een algemene lockdown van een gehele provincie geen teken van sterkte, maar van falen. Terwijl we strenger moeten worden op een aantal specifieke maatregelen (bijvoorbeeld verplichte quarantaine), moet het algemene kader zuurstof geven aan activiteiten zonder zuurstof te geven aan het virus. Dat is best mogelijk en zal nodeloze en dramatische ‘coronapijn’ voor onze economie, maatschappij en honderdduizenden mensen vermijden.
We maken ons erg ongerust. Tienduizenden mensen hebben het water aan de lippen. Ze dreigen hun job of hun levenswerk te verliezen. Sommigen klasseren dit onder ‘economische schade’ en stellen dat onze gezondheid belangrijker is. Ze missen een belangrijk punt. Economie ís de mensen. De totale economie is wat we met zijn allen doen. Een krimp van 10 procent betekent extreme economische pijn, en dat vertaalt zich in wijdverspreid en enorm menselijk leed. Terwijl dit in de eerste golf nog verdedigbaar was, is het dat nu niet meer.
Dit is vermijdbaar, op voorwaarde van een combinatie van strengheid en duidelijkheid, waardoor we aan de andere kant een kader krijgen dat heel veel activiteiten mogelijk maakt. Dit dreigt allemaal langer te duren dan initieel gedacht. Zoveel mogelijk maatregelen moeten wetenschappelijk onderbouwd worden, maar de wetenschap weet het zelf niet altijd. Dus moeten we ook een aantal beslissingen nemen op basis van risico-afwegingen en hoge waarschijnlijkheden.
Duidelijk kader
We stellen daarom voor om naar een duidelijk kader te gaan. Alle activiteiten indoor hebben een hogere besmettingskans dan outdoor. Afstand houden is belangrijk, ook voor eigen familie en vrienden. De concentratie van het virus die we binnenkrijgen is bepalend voor de ernst, en sommige bevolkingsgroepen zijn duidelijk kwetsbaarder. Goede verluchting is essentieel, maar open lucht is in feite een zeer veilige omgeving (mits afstand gehouden wordt). Het komt dus nogal absurd over om lopen en fietsen te verplichten met mondmaskers.
In plaats van allerlei complexe en gedetailleerde regeltjes of gunstregelingen voor sommige groepen moeten we een duidelijk kader geven dat voor iedereen geldt. Als we dan snel achter alle besmettingen kunnen komen én die vuurtjes doven, dan moeten we niet de gehele economie platleggen om corona te bestrijden. Je legt ook niet alle verkeer plat omwille van een lokaal ongeval, toch? In plaats van algemene lockdowns moeten we nu naar precisie-ingrepen.
‘De strijd om de mondmaskers’ heeft in België geduurd tot bijna einde juli, veel te lang. De strijd om een performante privacy-compliant app duurt nog langer. Maar beide zijn essentieel. We verliezen tientallen miljarden omdat we enkele miljoenen niet of verkeerd uitgeven. Voeg nog temperatuurmeting toe en zorg met CO2-metertjes voor voldoende verse lucht voor binnenactiviteiten, en we kunnen onze economie bijna volledig ‘normaliseren’.
We worden dan Zweden, zonder het naïeve kantje ervan. Een gedisciplineerde maar vrijere maatschappij. Een continue dreiging van Covid-19, zonder dat we erdoor verlamd worden. Cultuur kan herstarten, maar het best zoveel mogelijk in open lucht, of met accurate meting van CO2-niveaus, aanwezigen en veiligheidsmaatregelen. Niet meer samen roepen en zingen, of omarmen bij goals. Jeugdsporten kunnen dan weer, allerlei massa-events (maar volledig anders georganiseerd en met minder ‘massa’), winkelen en op restaurant gaan. Niet meer zoals ‘precorona’, net zoals we nu veiligheidsgordels dragen en niet meer mogen drinken en rijden. Het zal niet meer zijn zoals vroeger, maar het kan zonder nodeloze coronapijn.
Dit kader kan niet alleen gelden voor allerlei economische, culturele, sport- en andere activiteiten en evenementen, maar ook voor scholen. De scholen moeten open, maar met meer frisse lucht, afstand en veiligheidsmaatregelen.
Onze toekomst is meer afstand, meer (open en zuivere) lucht en meer testen, contacten opsporen en waarschuwen. In die organisatie kunnen we terug naar school, theater, sportwedstrijden en winkels. Normaal, maar compleet anders dan precorona. Een maatschappij zonder cultuur, sport en plezier is een dode maatschappij. Sars-Cov-2 moet bedwongen worden, maar niet ten koste van het leven zelf.