Froome wordt knecht, en dat terwijl hij zijn geld niet meer geteld krijgt

Mark Coenen is columnist.

Chris Froome is een berkentwijg met overontwikkelde hamstrings, die niet zozeer op zijn fiets zit maar er zich over drapeert omdat hij zo lang is. Zet hem een zwaailicht op en hij kan zo aan de kliffen van Dover de schepen navigeren bij te veel mist. Hij won vier Rondes van Frankrijk, met, gedeeltelijk of veel – wie zal het zeggen – dank aan het medische laboratorium dat zijn ploeg Team Sky was. Renners werden behandeld als waren zij renwagens uit de formule 1: elke maand gingen zij op de brug, werden uiteen gevezen, gesmeerd en weer in elkaar gezet, met toepassing van de modernste medische technieken, waarvan er vele enkel op muizen waren getest maar dat vinden ze daar al heel wat.

Niets werd aan het toeval overgelaten en de ploeg presteerde als een onverzadigbaar zegemonster, maar zoals altijd in deze mooiste der sporten cirkelt er een zwarte kraai vol doping boven hun verhaal. Moeilijk te bewijzen dankzij de maffiose omerta, maar de no needle policy van Team Sky was volgens kenners een Zwitserse kaas en zat vol gaten.

In april van dit jaar schrapte een Brits medisch tribunaal nog Richard Freeman, voormalig arts bij Team Sky en British Cycling, uit het medische register door “wantoestanden bij de uitvoering van zijn beroep”. Dat ging niet over hoestbonbons. Een grapje met testosteronpleisters die voor alles gebruikt werden behalve voor wat er op de bijsluiter stond, kostte hem zijn kop.

Ondertussen was Froome al langer op de sukkel en de dool. Twee jaar geleden brak hij bij een val tijdens de verkenning van de tijdrit van de Dauphiné Libéré zijn rechterdijbeen, zijn rechterelleboog, een heup en nog wat ribben: de berkentwijg leek voor altijd geknakt. Toen de dokters zijn lichaam eindelijk weer bij elkaar hadden gepuzzeld werd Froome vaderlijk aangeraden zijn fiets aan de wilgen te hangen en net zoals Bradley Wiggins te gaan vissen.

Dat was zonder die rare, verbeten vastberadenheid gerekend die zovele renners op het einde van hun carrière kenmerkt. Froome ging zich opnieuw het apenzuur trainen om, dit keer met een nieuwe ploeg, eindelijk zijn vijfde Ronde van Frankrijk te winnen. Geen meter kwam hij vooruit.

In de rangschikking van de UCI staat hij vandaag op plaats 770 met 18 punten. Een papcoureur: het klinkt hard maar het is zo. Zaterdag start hij toch in de Tour, maar dan als waterdrager. Het is van een bescheidenheid die weinigen gegeven is, al is elke bidon die hij gaat halen bij de ploegleider zijn gewicht in goud waard: Froome blijft met 5,5 miljoen euro per jaar de best betaalde renner van het peloton.

Hij wordt knecht: een functie met een voorhistorische en denigrerende benaming die alleen in de wielrennerij nog bestaat. Terwijl hij zijn geld niet meer geteld krijgt.

Coureurs: ge kunt gij daar niet aan uit.