Erg sexy is neutraal zijn niet. Het heeft een moreel superieure bijklank, terwijl het veelal gewoon onverschillig- of lafheid verbloemt

Jana Antonissen is columnist.

Russische propaganda richt zich op Astrid Lindgren, flikkert het televisieschermpje in de Zweedse trein. “Als er iets is waarmee je ons, Zweden, op stang jaagt,” verzucht mijn vriend, “dan wel door haar een nazi te noemen.”

Komende week moet blijken of Zweden en Finland zich bij de Navo voegen. Mijn geliefde meent er niet genoeg over te weten om een mening te hebben. Zijn beste vriend daarentegen is uitgesproken tegenstander. “We zijn al 200 jaar neutraal. Onze rol is die van de vredesbemiddelaar, niet die van militair bondgenoot. We moeten gewoon even diep ademhalen, niet panikeren.”

Als ik denk aan neutraliteit denk ik aan beige, Zwitserse bankdirecteurs en slaapverwekkende speeches. Nee, erg sexy is neutraal zijn niet. Het heeft een moreel superieure bijklank, terwijl het veelal gewoon onverschillig- of lafheid verbloemt.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet neutraal Zweden Duitse troepen passeren, aanvaardde het geroofd goud. Neutraliteit, net als deugdzaamheid, is zelden absoluut.