‘Er zou tijdens de match verdomme een regenboogconfettikanon moeten worden afgeschoten’

Beste Tom De Cock,

Oh, wat had ik het graag samen met je gezien: “de schuimbekkende jarentachtigkop van Victor Mihály Orbán wanneer het nationale elftal van zijn verheven Hongarije moest aantreden tegen Duitsland in een fonkelend regenboogstadion”, zoals jij dat zo mooi beschreef in je opiniestuk (DM 23/6). Ik wil je echter even wakker schudden, want dat zou allerminst zo maar een practical joke geweest zijn. Integendeel, het zou een activistische daad van politiek verzet hebben betekend.

In je opiniestuk over het weerhouden van UEFA om de Allianz Arena te München in regenboogkleuren te hullen tijdens de match Duitsland-Hongarije uit je hoe verwerpelijk je het holebinegatief gedachtegoed van landen als Hongarije, Rusland en Polen vindt. Toch steun je de beslissing van UEFA uit politieke overwegingen: het voetbalveld zou een apolitieke ontmoetingsplaats van sportieve strijd moeten blijven. Maar dat, Tom, is een drogreden.

Je geeft immers zelf aan dat politiek al lang niet meer uit de EK-stadions wordt gehouden. En maar goed ook, want wat voor een sterk signaal gaf onze knielende Romelu Lukaku voor aanvang van de wedstrijd tegen Denemarken met zijn opgestoken vuist als steun voor de BLM-beweging. Wat jij als de waarheid naar voren schuift – de onzin van symbolische gestes als politieke statements – trek ik bijgevolg ten zeerste in twijfel.

Europees onderzoek toont aan dat meer dan 90 procent van alle holebiatleten niet volledig zichzelf durft te zijn binnen zijn, haar of hun sportvereniging. 85 procent geeft daarbij aan zelf getuige of slachtoffer te zijn geweest van holebi- en transhaat. Symbolische acties als het voorstel van München om het stadion in de regenboogvlag te hullen, kunnen wel degelijk verandering teweegbrengen op microniveau door individuele personen een hart onder de riem te steken.

In de heteronormatieve sportwereld die bol staat van pinkwashing en queerbaiting, zou dit zelfs geen punt van discussie meer mogen zijn. Maar door de kaart van uniformiteit te trekken, bekent UEFA wel degelijk kleur. In plaats van een natte dweil in het gezicht van de despoot Orbán, incasseert de Europese queercommunity een zoveelste klap. Meer nog, UEFA spuwt ons recht in het gezicht. Welk signaal geven we hiermee aan onze lgbtqia+-familie in Hongarije? Van de geloofwaardigheid van de #EqualGame-campagne die UEFA aan het begin van dit EK lanceerde, blijft nog maar weinig overeind.

Terwijl scheidsrechter Europa tot nog toe slechts geel trekt ten aanzien van het mensonterend wanbeleid van de Hongaarse Staat, wordt de holebigemeenschap door UEFA immers van het terrein gestuurd met rood. Uiteraard moet Europa op politiek en juridisch macroniveau sancties aan Hongarije opleggen. Maar als de politiek achterloopt, is het aan de bredere gemeenschap om tot reflectie en actie op te roepen. Er zou tijdens de match van vanavond verdomme een regenboogconfettikanon moeten worden afgeschoten op de tonen van ‘Dancing Queen’ van ABBA.

Ik neem een voorbeeld aan Karl Vannieuwkerke, die UEFA in de uitzending van Sporza opriep om haar reclamespots in realiteit te brengen. In tegenstelling tot het gebrek aan activisme in jouw opiniestuk, wil ik blijven strijden voor de zichtbaarheid van onze gemeenschap. Want vergis je niet, Tom, jouw en mijn rechten zijn nooit meer geweest dan een makkelijk verscheurbare vod papier. Ik krijs, gier en brul om aandacht voor holebi- en transrechten, opdat de Hongaarse queercommunity de lichten van de Allianz Arena tot in Boedapest mag voelen schitteren.

Steff Nellis is doctoraatsstudent en onderwijsassistent aan de vakgroep Kunst-, Muziek- en Theaterwetenschappen van de Universiteit Gent. In eerder onderzoek werkte hij rond de acceptatie van lgtbqia+ onderwerpen in het secundair onderwijs.