Er is niets mis met openhartigheid over die dagen waarop ik hem niet recht kreeg of kon houden, maar wat levert ze op?

Frederik De Backer is columnist.

Tijd voor seks! Ik schrijf dit stukje op dinsdagmiddag, dus nadat mijn vorige worp is geworpen maar nog voor hij op woensdag is geland; ergens in het zwerk hangt een column waarin een man iets zegt over een vrouw. Mogelijk ben ik dus, wanneer u dit leest, allang door allerlei kwaad volk op vingers, tenen en teelballen getikt, niet het minst, laat staan het lichtst, door Mark Coenen omdat ik in die worp zijn uit marmer gehouwen lichaam onvermeld liet. Waarschijnlijker echter is dat mijn stukje geruisloos aan u en alle mensen is vervloden.

Het ding ging over seks als onderwerp van of achtergrond voor een column, en waarom dat in mijn ogen te gemakkelijk is om als vrouw over te schrijven. Laat ik het vandaag hebben – en dit is een preciezer antwoord op de hiertoe aanleiding gevende column van mijn gewaardeerde collega Jana Antonissen – over waarom het als man zo moeilijk is erover te schrijven.

Bovenal is het niet interessant, zo mogelijk nog minder dan wanneer een vrouw dat doet. Heterovrouwen en homo’s, ik richt mij tot u. Is u nooit de glazige blik opgevallen waarmee uw bedpartner u te lijf gaat? De dommige uitdrukking die zich meester maakt van zijn gelaat wanneer u de troeven op tafel legt? Wat denkt u dat op zo’n moment aan diepzinnigs in hem omgaat? Wat brengt hij nog uit, tenzij een zacht gebrom?

Een man kan niet neuken en schrijven tegelijk, maar mocht hij dat wel, van welk taalgebruik moest hij zich dan bedienen? Lul, pik, staaf, knots, tieten, prammen, kut, pruim, doos, gleuf; zo klinkt seks achter de botsauto’s. Het alternatief is patertaal genre yoni en liefdespenseel. Wie krijgt daar een harde knots van?

Daar komt nog bij dat wij mannen al dertig jaar overal moeten vernemen dat we er niets van bakken. Hoeveel artikels en rubriekjes zouden wekelijks niet worden betiteld met koppen als ‘zo vindt hij je g-plek wél’ en ‘twee miljard tips om klaar te komen ondanks je echtgenoot’? Jazeker, mij bekruipt de zin de balts te beschrijven.

Laat een man in een blad de woorden ‘zo pijp je wél goed’ pennen en zie iemand tot stof wederkeren.

Kijk, ik ben, naar mannelijke maatstaven, een open boek. Ik schrijf vaak over mijn onzekerheden, zelfs een enkele keer over een pijnlijke bal. Er is niets mis met openhartigheid over die dagen waarop ik hem niet recht kreeg of kon houden, of over hoe ik al een paar weken geen zin heb en me daar zelf ook zorgen over begin te maken, maar wat levert ze op? Mannen lachen je uit, vrouwen nog luider en langer. Want een man die geen zin heeft, daar scheelt iets aan. Stel je voor dat je zoiets zegt over een vrouw.

Een man die over seks schrijft, heet een misogyne klootzak of een zielige loser. Macho of eunuch, maar wel openhartig.