Er is geen personeelstekort. Er zijn mensen van hier die deze lege plekken graag zouden willen invullen

Europese landen kampen met een personeelstekort en dat wil de Europese Commissie oplossen met het laten overkomen van legale, circulaire arbeidsmigranten uit Egypte, Tunesië en Marokko (DM 26/4).

Deze column gaat niet over goede of foute migranten, gaat niet over open of gesloten grenzen, zelfs niet over de hypocrisie van staatssecretarissen die van elders kwamen en de deur achter zich sloten. Het gaat ook niet over de term legaal en illegaal in functie van mensen alsof we spreken over belastingontduiking of gestolen goederen, het is dat ‘circulaire’ dat me in de lach doet schieten. Ze komen werken en ze gaan weer terug. Dat komt me erg bekend voor.

Dat is wat arbeidsmigranten altijd al zouden doen, terugkeren, maar nooit hebben gedaan. Je moet maar eens een rondje door Molenbeek (in Brussel, België) rijden in een bepantserde auto, op eigen risico natuurlijk, om te weten dat we nooit teruggekeerd zijn. Bijna zestig jaar en vier generaties later, hier zijn we, hier ben ik.

We zitten nog steeds vast in een web van symbooldossiers. Er worden verkiezingen gewonnen en verloren, kranten verkocht, stemmen geronseld. Er worden hele partijen opgericht op basis van deze ene breuklijn: zijn deze mensen van hier of niet? U begrijpt dus dat ik dit nogal grappig vind, zo’n zoveelste migratiegolf. De ivoren toren van de Europese Commissie moet wel erg hoog zijn om dit niet te kunnen zien.

Maar dit is dan ook het einde van mijn humor, genoeg gelachen! Als er zo’n groot personeelstekort is in Europa waarom bieden we de mensen die hier al zijn geen werkplek, geen eerlijk leven, geen recht op papieren? Deze mensen die we illegaal noemen en die dak- en troosteloos willen werken voor hun geld, een leven willen opbouwen, die hier eigenlijk stilstaan, voor wie de democratie niet geldt, voor wie de bureaucratie niet draait: het papier is op, kom morgen maar terug.

Met de campagne inmyname.be wordt er een humaan regularisatiebeleid gevraagd. Die eist een einde aan de totale willekeur waarmee mensen zonder papieren worden verwelkomd en afgewezen als gekeurd vee.

Er zijn problemen. Dat de multiculturele (ik haat dit woord) samenleving mislukt zou zijn, wordt er gezegd. Maar in plaats van socio-economische oplossingen te bieden aan structurele problemen, staan we lijnrecht tegenover elkaar. Het zou de cultuur/het racisme (schrap wat niet past voor u) van de ander zijn. We wijzen en één vinger kan men onmogelijk de hand reiken. En zo wordt er erg veel gepraat, de nuance mist, onderwerpen worden herhaald, mensen zijn doodvermoeid, maar we komen niet verder. En het is deze nuance van de ‘stille’ meerderheid die zich niet gehoord voelt en de zeer ‘zichtbare’ minderheid die zich niet gezien voelt die de polarisatie groter maakt.

Er is geen personeelstekort. Er zijn mensen van hier die deze lege plekken graag zouden willen invullen. Mensen van hier. Hier. Mensen.