OpinieLezersbrieven
Elke keer als ik mijn tweewielig ros van stal haal, waag ik mijn leven
De verkeersinfrastructuur in Vlaanderen is een gotspe, schrijft lezer Lucienne Colpaert.
Jaagpad
Op het jaagpad langs de Zenne zal deze Dendermondenaar zich niet te rap begeven. Het is een fietspad om bang op te zijn, zo zegt De Morgen op 31 maart. Maar ik ben overal bang in mijn stad, want er is amper een fietspad. Elke keer als ik mijn tweewielig ros van stal haal, waag ik mijn leven. Binnenkort maken mijn jongste kleinkinderen de overstap naar het middelbaar onderwijs. Ik heb die kinderen al uitvoerig bekeken, zij hebben geen ogen op hun gat. Nochtans is het dat wat je nodig hebt, zelfs ogen alom. De verkeersinfrastructuur in Vlaanderen is een gotspe. Ze geeft voorrang aan de beschermde autogebruiker en benadeelt de zwakkeren in het verkeer. Hout vasthouden volgend schooljaar zal niet helpen, ook al slaag ik erin ons houten paard te omhelzen.
Lucienne Colpaert, Dendermonde
Deconnecteren
Als zestigjarige met meer dan dertig jaar ervaring in de verkoopwereld is het eenvoudig (Recht op deconnectie nadert: hoe onbereikbaar kunt u echt zijn voor uw werk?, DM 30/3). De baas/ klant/ collega mag bellen buiten de werkuren, de baas/ klant/ collega mag mailen buiten de werkuren. Met veel plezier zal ik het telefoontje of de mail beantwoorden de dag erna, tijdens mijn werkuren.
Ik ben namelijk niet verantwoordelijk voor het feit dat de baas/klant/collega er blijkbaar niet in slaagt om wat belangrijk is gedurende de werkuren te communiceren.
Vroeger was ik anders, ik had zelfs de pc mee op vakantie zodat ik af en toe kon ‘checken’. Ik heb dit afgeleerd na een scheiding en na een ontslag bij een firma waar ik blijkbaar plots een kost was in plaats van een bijdrage tot de bovenkant van dat beruchte P&L statement (Profit and Loss).
Marc Panaye, Kaprijke