Eerder dan bij te leren uit oude fouten, ontbloot ons dagboek dat het leven een aaneenschakeling van herhalingen is

Jana Antonissen is columnist.

Wie houdt tegenwoordig nog een dagboek bij?

Zelf reconstrueer ik op onregelmatige tijdstippen intense ervaringen in woorden. Lang dacht ik dat te doen om vat te krijgen op de werkelijkheid; de grilligheid ervan te verwerken. Een kwestie van mentale hygiëne, quoi. Maar sinds ik een stapel schriftjes terugvond, snap ik dat de ware reden zich pas bij het herlezen onthult.

Het is weliswaar bevredigend om in zo’n logboek de eerste barsten van een ondertussen verbroken vriendschap te ontdekken. Maar die retrospectieve idee van structuur is een illusie. Bovenal maakte die puinhoop van sentimentele verzuchtingen en amateuristische psychoanalyse pijnlijk duidelijk hoe ik mezelf al jarenlang hetzelfde beloof: meer orde en minder exces, meer focus en minder flirts. Strenge toespraken in tweede persoon; aanmaningen van mijn toekomstige, slimmere ik.

Eerder dan bij te leren uit oude fouten, ontbloot ons dagboek dat het leven een aaneenschakeling van herhalingen is. Wat we onszelf ook voorhouden.