Een Brit in België en een Belg in het VK over de brexitdeal: “Brexit dwingt je eerst aan jezelf te denken”

Een Brit in België: “Dit is de wereld van Donald Trump”

Dafydd al Iago: “Vorig jaar schreven de Vlaamse kranten honderd­uit over de strijd van Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) tegen de Europese Commissie, die de ‘frietcultuur’ van het land bedreigde.

“Als nieuwe Belg vind ik dat soort verhalen griezelig. Uit de details bleek dat de EU kankerverwekkend acrylamide in de voeding wou verlagen – ook in de goede oude Belgische friet. Ik zag hoe Belgische politici stemmen ronselden door het soort valse informatie te verspreiden dat het Verenigd Koninkrijk naar de brexit heeft gevoerd.

“Ik had heel naïef gedacht dat ik als Belg in het Belgische en Vlaamse nieuws minder politici van grote partijen zou zien die met anti-Europese taal stemmen trachten te winnen en in het nieuws proberen te komen.

“Mijn ongenoegen over de Britse politiek is een van de redenen waarom ik Belg ben geworden. Na vijftien jaar in dit land had ik natuurlijk ook veel sociale, economische en culturele banden met België.

“Een Engelse vriendin lachte mij uit toen ik de Belgische nationaliteit verwierf. Waarom had een Britse burger in godsnaam een Belgisch paspoort nodig? Acht jaar later vraagt dezelfde vriendin zich af of de pensioenrechten die ze 15 jaar lang in België heeft opgebouwd nog zullen tellen na de brexit. Zal ze een visum nodig hebben om haar huis in Brussel te bezoeken of er te wonen? Zullen haar in Brussel geboren kinderen welkom zijn in hun school in Brussel, wanneer het gezin terugkeert na buiten de EU gewerkt te hebben?

“Zoals veel Britse burgers in België heeft zij een alternatieve oplossing voor haar brexitproblemen gevonden. Over een goede maand zal ze ook Iers zijn. Veel aanhangers van de brexit hebben een vergelijkbare weg gekozen. Brexiteer Nigel Farage heeft twee van zijn kinderen haastig een Duits paspoort bezorgd. Er is zelfs een prominente journalist, een voorstander van de brexit, die Belg is geworden.

“In 1996 zette William, de vader van de overtuigde brexiteer Jacob Rees-Mogg, in een boek de principes van een nieuw ‘sovereign individual’ uiteen – vrij vertaald een autonoom individu. De oud-hoofdredacteur van de overwegend pro-brexitkrant Times voorspelde een tijdperk met een verzwakte staat waarin het ‘soevereine individu’ eerst voor zichzelf zou moeten zorgen.

“Door de garanties van de EU weg te nemen, dwingt de brexit ons inderdaad om eerst aan onszelf te denken. Het is de wereld van Donald Trump, waarin iedere staat voor zichzelf opkomt.

“De details van wat premier May wel of niet zegt, zullen nooit echt een antwoord bieden op mijn bekommernissen als – welaan, dan – ‘soeverein individu’. Misschien zullen de Britse ministers of het parlement in opstand komen en dit ‘akkoord’ verwerpen, misschien ook niet.

“Hoe dan ook is dit slechts de zoveelste pauze op een emotionele rollercoaster.

Lees ook: Hoe nu verder met de brexit? Dit zijn de 5 mogelijke scenario’s

Een Belg in het VK: “Leven in constante onzekerheid”

Lisa Leysen: “De ochtend na het referendum werd ik wakker door een sms van mijn tweelingzus. “De brexit is er.” Door de ontgoocheling en het ongeloof heb ik enkele tranen gelaten, daarna sleepte ik mezelf naar het werk. Bij iedereen die ik zag onderweg, dacht ik ‘Zou die Leave gestemd hebben? Ja, dat ziet er zo iemand uit. En die vrouw daar met haar wandelrek zeker ook.’ Op het werk hing er die dag een doodse sfeer. Ondertussen zijn we ruim twee jaar later. Zelfs het weer is hier minder wisselvallig dan de illusies die ik heb over mijn toekomst.

“De EU-burgers omschrijven hun status hier als ‘in limbo’. De letterlijke betekenis is “in a forgotten or ignored place”. Ik heb nergens zekerheid over. Krijg ik mijn pensioen waar ik nu voor spaar? Zal ik nog gratis naar de dokter kunnen? Kan ik een lening afsluiten? Zullen Britten me binnenkort anders behandelen? Deal of geen deal, de gevolgen zijn nu al desastreus: de prijzen stijgen, multinationals verhuizen en de huizenmarkt staat op instorten.

“Ondanks de negatieve gevolgen laat ik mij hier niet zomaar wegjagen. Het heeft me verdomd veel moeite gekost om een sociaal leven op te bouwen in een stad waar ik helemaal niemand kende, ondertussen aan mijn carrièrepad te timmeren en de Britten in mijn hart te sluiten.

“Het is bovendien mindblowing hoe we in deze situatie terecht zijn gekomen. De blindheid van David Cameron en het willen halen van zijn grote gelijk heeft ons geleid tot waar we nu zijn. Hij beweerde dat de Britten pro-EU zijn en wilde het bewijs daarvan aantonen met een referendum. Een uit de hand gelopen weddenschap van een man die dacht dat hij zijn volk kende.

“Met de overtuiging dat het Remain-kamp het wel zou halen, hebben veel mensen zich niet door het regenachtige weer naar de stembus gehaast. De overtuiging die er heerste ‘dat het Leave-kamp nooit zou winnen’, heeft de vastberadenheid van de stemmers van Leave ongetwijfeld aangesterkt. David Cameron heeft het zinkend schip nadien uiteraard snel verlaten, de lafaard.

Soms twijfel ik voor wie de brexit het ergste is, voor EU-burgers of voor de Britten. De EU-burgers kunnen altijd terug naar hun land van herkomst, ook al is dat tegen wil en dank, het is een optie. De Britten zitten vast op hun meer dan ooit geïsoleerde eiland. Ik hoop dat beide partijen ondertussen inzien hoe overbodig de brexit is.

David, Boris and Theresa, thanks for nothing.

Lees ook: EU-onderhandelaar Michel Barnier: “Brexit-ontwerpakkoord kwam niet uit de hemel vallen”