Duidelijkheid over pensioenen graag

Dankzij het rammelende zomerakkoord van deze regering weten we dat er mensen zijn die over iets meer dan een jaar met pensioen zullen gaan en die een lager of zelfs veel lager pensioen zullen krijgen dan hen tot nu toe voorgespiegeld werd. Alleen kan niemand met zekerheid zeggen wie die mensen zijn, op welke grond hun pensioen verlaagd zal worden en hoeveel zij zullen verliezen. Het enige dat geweten is: die verlaging van de pensioenen zal de begroting 20 miljoen euro opleveren. Elk beetje helpt om het gat te vullen dat de verlaging van de vennootschapsbelasting zal achterlaten.

Nu ja, kan echt niemand het zeggen? Vincent Van Quickenborne (Open Vld) wist het wel: vijftigplussers die hun job verloren, zouden veel sneller terugvallen op de minimumberekening en daardoor een lager pensioen ontvangen. De minister van Pensioenen Daniel Bacquelaine (MR) bevestigde dit in een persbericht dat hij liet verspreiden. Maar Gwendolyn Rutten (Open Vld) wist wel beter dan haar partijgenoot en de minister van Pensioenen in haar regering: "Fake news!", tweette ze - de formulering van eenieder die iets liever niet weten wil.

Op de toch wel eenvoudige vraag wie dan wél pensioen zou verliezen, moest ze het antwoord echter schuldig blijven. "Fake news!", en daarmee was de kous af. Ik durf niet te denken dat ze werkelijk gelooft dat ze 20 miljoen euro minder pensioen kan uitbetalen dan voorzien zonder iemand een lager dan voorzien pensioen uit te keren. Dat de mensen om wie het gaat in onzekerheid moeten leven: het zal haar een zorg zijn. Dat een (veel) lager dan voorzien pensioen voor sommigen van hen kan betekenen dat ze plots in armoede belanden, hun huur niet meer zullen kunnen betalen, niet weten hoe rond te komen: het maakt haar zaak niet. "Fake news!", en kan het nu weer over iets relevants zoals kermisattracties gaan, alstublieft?

De andere optie was natuurlijk geweest om de genomen beslissing te verdedigen. De logica erachter is immers eenvoudig: het verschil tussen werken en niet-werken moet groter. Om dat te bereiken gaan we niet de pensioenen van wie gewerkt heeft verhogen, maar de al lage pensioenen van wie zijn werk verloor verder verlagen - waarmee deze regering verdergaat op de weg die de vorige regering in al haar dwaasheid insloeg. Iemand die zijn werk verliest en zijn inkomen de dieperik ziet ingaan, krijgt nu dus te horen - de kers op de taart - dat ook zijn pensioen eigenlijk toch wel veel te hoog is voor zo'n luiwammes. Alsof een man of vrouw die het moeilijk heeft nog een beetje dieper duwen hetzelfde is als een job voor hen creëren.

Moet werken dan niet beter beloond worden dan niet-werken? Twee op de drie mensen in een gezin waar niet of nauwelijks gewerkt wordt, leeft in armoede. Tien jaar geleden was dat 'maar' de helft. Bij gezinnen met kinderen ten laste loopt dat aandeel van mensen in armoede op tot 80 procent: een stijging van 15 procent in tien jaar tijd. Het gezin van wie de kostwinner zijn werk verliest, wordt daar nu dus al voor gestraft met een leven in armoede. Is dat niet genoeg? Is het nooit genoeg? Zijn wij echt zo'n wrokkige samenleving dat zij nog harder gestraft moeten worden?