Door de automatisch loonindexering zou de inflatie in ons land langer aanhouden: niks daarvan

Beste lezer,

Wat is dat toch, de afgelopen jaren? Net op het moment dat we de ene crisis stilaan te boven lijken te komen en kunnen dromen van economisch herstel, duiken er weer nieuwe problemen op. De coronacrisis was nog maar net achter de rug of de oorlog in Oekraïne deed Europa op zijn grondvesten daveren met een gigantische energiecrisis tot gevolg. En die hadden we nog maar net verteerd of het zijn de banken waar het nu maar blijft rommelen. Nadat al drie Amerikaanse banken waren omgevallen, werd het faillissement van First Republic Bank maar nipt vermeden door een kapitaalsinjectie van elf andere banken.

In Europa konden zelfs overheidsgaranties het vertrouwen bij Credit Suisse niet herstellen, waardoor de Zwitserse bank moest overgenomen worden door concurrent UBS met de hoop om zo alle problemen in de kiem te smoren. De vraag is maar of dat gelukt is en of de rotte appel de gezonde appels niet zal besmetten, zoals econoom Koen Schoors een treffende vergelijking maakt. De problemen bij Credit Suisse waren diepgeworteld met onder andere verhalen over spionnen en corruptie, niet meteen geruststellend voor een grote bank.

De oorzaak van deze hele crisis is vooral het gratis geld dat de federale banken tien jaar lang ter beschikking hebben gesteld na de financiële crisis uit 2008, wat tot enorm veel risicogedrag heeft geleid. Om de inflatie te bekampen, was het plots alle hens aan dek en moesten de beleidsrentes in recordtempo de hoogte in. Het einde is zeker nog niet in zicht. Zowel de Amerikaanse Fed als de Europese Centrale Bank duwden de rente de afgelopen week nog wat extra de hoogte in. Het bestrijden van de inflatie blijft de hoofdbekommernis. Bij de ECB gaan ze ervan uit dat de banken wel sterk genoeg zijn om deze storm te trotseren, gezien de strengere Europese regelgeving. Maar het blijft op eieren lopen.

We waren deze nieuwsbrief nochtans graag gestart met positief nieuws: de inflatie in België was vorige maand de op een na laagste van heel Europa, enkel Luxemburg deed beter. Het zijn net die twee landen waar er een systeem is van automatische loonindexering. Tiens, zou de loon-prijsspiraal er net niet voor zorgen dat de inflatie hier veel langer zou aanhouden en veel hoger zou blijven liggen dan elders? Daar blijkt dus niks van aan, integendeel. Opnieuw hebben veel economen het bij het verkeerde eind, net als toen ze er zeker van waren dat we in België op een recessie afstevenden. Het lijkt net dánkzij de index dat de koopkracht in ons land op peil is gebleven.

Of we hadden willen beginnen met het feit dat de werkgelegenheidsgraad in twee jaar tijd is gestegen van 69,9 procent tot 72,3 procent. Nog nooit eerder waren zoveel mensen in ons land aan het werk dan in 2022. Volgens minister van Werk en Economie Pierre-Yves Dermagne (PS) is de doelstelling van de regering om een werkgelegenheidsgraad van 80 procent te bereiken in 2030 “binnen handbereik”. Al werd dat in twijfel getrokken door de oppositie en ontaardde ook dit positieve nieuws al snel in een communautair steekspel.

Maar nee, we hebben het dus weer vooral over de banken moeten hebben. En dat zal de volgende weken niet anders zijn. Toch blijft onze raad van vorige week overeind: u moet nog steeds niet massaal uw geld gaan weghalen bij de bank. Integendeel, dat zou de crisis nog verergeren. Geduld lijkt hier de beste raadgever.

Tot volgende week,

Dimitri Thijskens
Economiejournalist