ColumnAya Sabi
Dit is een waarschuwing voor studenten binnen de academische wereld, plagiaat is geen grap
Aya Sabi is auteur van Half leven. Haar column verschijnt tweewekelijks.
Het leek me interessant om eens te testen of ChatGPT een column zou kunnen produceren over zichzelf.
ChatGPT is een softwaretool die tekst kan genereren door verschillende online-tekstfragmenten te combineren in een geheel nieuwe en menselijke stijl. Dit betekent dat plagiaat niet valt te detecteren en dat de tekst ook natuurlijk leest. Stel dat de tool een tekst genereert waarin het zichzelf en de gebruikers helemaal afbreekt, dat zou ik geweldig vinden! De server bleek echter oververhit, dus ik ben gedwongen om deze tekst geheel op eigen houtje te schrijven.
Er is een onderzoek gestart naar een student van de Universiteit Antwerpen omdat de softwaretool gebruikt zou zijn bij een studieopdracht. De NOS gaf deze maand al aan dat 250 Nederlandse middelbare-schoolleerlingen gebruikmaken van de tool om sneller hun huiswerk af te krijgen. Aan de ene kant zou je de innovatie van deze leerlingen kunnen prijzen die in schril contrast staat met de starheid van ons onderwijssysteem dat nog veel te vaak gestoeld is op het louter reproduceren van informatie. Aan de andere kant zou je je kunnen afvragen of de leerlingen zich wel bewust zijn van hoe innovatief onze technologie is. Is het wel zo slim om gebruik te maken van iets wat relatief nieuw is? Het is een gigantisch risico om te nemen, want wat vandaag niet is, kan morgen nog komen. Binnen de kortste keren hebben we wél de nodige tools om plagiaat door middel van ChatGPT op te sporen. Dit is vooral een waarschuwing voor studenten binnen de academische wereld, plagiaat is geen grap.
Lees ook
Hoe moet het onderwijs omgaan met AI en ChatGPT? ‘Bronvermelding is een ramp. Het verzint artikelen’
Zit ChatGPT achter onze jobs aan? ‘We vergeten dat we hier zelf meer inspraak in hebben dan we denken’
Nu moet ik denken aan de cryptotelefoondienst van Sky ECC die gebruikt werd voor criminele activiteiten. De berichten waren versleuteld en dus onleesbaar voor de autoriteiten, tot een internationaal onderzoek de geheime telefoondienst wist te ontsleutelen en kon meelezen hoe gedetailleerde misdaden gepland werden en opgebiecht. Nu wil ik plagiaat zeker niet gelijkstellen aan vergismoorden in de drugswereld, maar ook plagiaat is moreel fout. Een tekst is het intellectuele bezit van de auteur. We kunnen onze twijfels misschien hebben bij het overnemen van slechts een kleine fractie van heel erg veel teksten en er een nieuwe tekst van ‘schrijven’. Wat maakt het uit als de oorspronkelijke auteur de eigen tekst niet eens meer zou herkennen in de gegenereerde tekst? Oké, maar dan blijft er nog een ander heikel punt over: waarom zou je je naam zetten onder een tekst die je niet zelf geschreven hebt?
De tijd dat we naar de bibliotheek moesten om alle encyclopedieën door te bladeren is voorbij, maar dat betekent niet dat het vergaren van informatie nu makkelijker is geworden voor studenten. Integendeel, er is een overdaad aan informatie en dus ook veel foute informatie. De redactieprocessen die gepaard gingen met de publicatie van zo’n encyclopedie komen nu deels op onze schouders terecht. Naast het verwerven van skills om ons door dit virtuele oerwoud te bewegen, is het ook belangrijk dat we voorbereid zijn op ethische vraagstukken die ons voor nieuwe uitdagingen zetten. We kunnen deze vraagstukken niet aan als ons onderwijs gefocust blijft op kennisreproductie en niet op creativiteit en innovatie.