Dit is een uitgelezen moment om je nieuwsconsumptie kritisch onder de loep te nemen

Ivo Victoria is schrijver van Alles is oké. Hij woont en werkt in Amsterdam. Zijn column verschijnt tweewekelijks.

Ik bevind me op het punt dat ik niet meer weet wat ik het meest beu ben: de pandemie zelf, of het eindeloze kletsen, zwetsen, analyseren, opiniëren en palaveren erover. Probeer het niet persoonlijk op te vatten.

Begin van dit jaar zwierde ik Facebook en Twitter van mijn telefoon, en installeerde een app op mijn laptop die me tijdens werktijden verhindert deze sites via de browser te bezoeken. Ook blokkeerde ik alle nieuwsalerts. Zo ga ik al een maandje door het leven, goeddeels verstoken van discussies op de vierkante millimeter over vaccinatiestrategieën, bevrijd van het gestaag voort etterende gemiep over mondkapjes of de laatste grafieken gebaseerd op de nieuwste analyses van onderzoeken volgend op modellen van theorieën ontwikkeld in laboratoria waarover je “nooit in de mainstream media leest”, én de tweets van Joël De Ceulaer. Een verademing.

Ik was in alle commotie simpelweg vergeten dat een mens ook ’s ochtends een krant of twee kan lezen, en ’s avonds als het zo uitkomt het journaal tot zich kan nemen en dat er dan verder op een wezenlijk niveau helemaal niets verandert in je leven. Doe ermee wat je wil, voor mij werkt het. Als er één ding is wat deze pandemie mij heeft geleerd, dan is het dat iedere keer wanneer iemand een zin begint met “als er één ding is wat deze pandemie ons heeft geleerd”, ik niets liever wil dan in foetushouding op de grond te gaan liggen met een familieverpakking hallucinerende drugs van de allerbeste kwaliteit binnen handbereik, totdat deze ellende voorbij is.

In de eerste coronamaanden klampte ik me aan elke nieuwsalert vast alsof het een reddingsboei was. U ook, geef maar toe. We dachten dat informatie ons controle zou geven. Nu lijkt het erop dat al die informatie – al die doorwrochte onderzoeken die elkaar tegenspreken, al die verstandige mensen die het oneens zijn met elkaar, ik zeg dit zonder sarcasme of ironie, al die knowhow die ontoereikend blijkt – ons knettergek heeft gemaakt; je zou voor minder een bushokje slopen, al ken ik ook mensen die een online cursus kantklossen gingen volgen, en ik zal het maar niet meer over wandelen hebben – die column (DM 11/12) leverde de eerste bedreigingen op die ik als columnist mocht ontvangen, waarvoor dank.

Ik zeg niet dat u zich van de wereld af moet keren. Ik denk wel dat dit een uitgelezen moment is om je nieuwsconsumptie kritisch onder de loep te nemen en jezelf af te vragen wat je ermee wint, met die alerts, met iets snél weten, met de polemiekjes, met het live en breaking en viral aspect van elke scheet die wordt gelost. Zelf heb ik mezelf een jaar lang gek gemaakt maar nu voel ik stilaan de rust in mijn hoofd weerkeren. Ik slaap beter. Ben in vrede met alles. Voel verrassend vaak liefde voor de mensen om me heen. Maar ik zweer je: als het klopt dat de cafés volgens de Nederlandse wetgeving straks bij heropening om vaccinatiebewijzen mogen vragen zoals ik nu – TOEVALLIG – op een nieuwssite lees, dan sla ik het hele godverdomse boeltje kort en klein totdat de barman van dienst om nog zo’n pandemie gaat sméken.