NieuwjaarsbriefMark Coenen
Die Ward Lemmelijn is gene gewone
Mark Coenen, opleidingshoofd aan de PXL-hogeschool en De Morgen-columnist, kijkt uit naar de roeiprestaties van een jonge, nog onbekende Tienenaar.
Dankzij corona kennen wij De container cup: het slimme format van Woestijnvis waarin topsporters in een omgebouwde container tot kotsen toe het beste van zichzelf geven – want afgaan op televisie wil niemand. Dat programma kende dit najaar ook een editie voor studenten. Die werd gewonnen door een jongmens uit Tienen die men sindsdien terecht een fenomeen is gaan noemen: Ward Lemmelijn.
De student lichamelijke opvoeding aan de hogeschool PXL in Hasselt maakte brandhout van zijn concurrenten. Met een tijd van 8 minuten en 8 seconden was hij niet alleen 56 seconden sneller dan zijn eerste achtervolger, maar verpulverde hij ook met 42 seconden het record dat Mathieu van der Poel had gevestigd.
Lemmelijn werd ontdekt door de kapitein van de roeiploeg van de hogeschool waar hij studeert. Die ploeg wint al jaren na elkaar, na telkens een bijna professionele voorbereiding maar wel dikwijls met de vingers in de neus, de regatta die in het voorjaar wordt uitgevochten op het Albertkanaal, naar analogie met die van Oxford tegen Cambridge.
Lemmelijn, die tot dan gevoetbald had, deed in 2017 bijna voor de grap mee met een proef op de ergometer. Zonder enige ervaring dook hij meteen tien seconden onder het toenmalige schoolrecord. Een week later won hij, alweer bijna fluitend, het Belgisch kampioenschap indoor-roeien. Toen werd duidelijk: die Lemmelijn is gene gewone.
Dat deze vriendelijke reus zijn fysiek en zijn genen mee heeft, dat is het minste wat je kunt zeggen. Zo werd hij in 2018 uitgenodigd om op de wielerpiste in Gent een lactaattest te laten afnemen. Tijdens de test begon de inspanningsfysioloog te denken dat zijn meettoestel niet meer werkte. Lemmelijn trapte gigantische wattages, die in de buurt zaten van die van Wout van Aert, maar dat was nauwelijks te zien aan de lactaatwaarden.
Dat heeft hij te danken aan zijn VO2max, die spectaculair hoog is. VO2max is het maximale zuurstofopnamevermogen bij lichamelijke inspanning per tijdseenheid, en is een goeie graadmeter van het conditieniveau.
Om even technisch te worden: Lemmelijn heeft op zijn 23ste een VO2max die 15 procent hoger ligt dan die van meervoudig Ronde van Frankrijk-winnaar Chris Froome. De kans dat Lemmelijn met zijn 102 kilo ooit de Tour wint, is echter verwaarloosbaar, maar het is een indicatie voor wat de man allemaal in zijn mars heeft. Het zijn wonderbaarlijke cijfers, zeker voor iemand uit Tienen, wetende dat die waarden gezien zijn leeftijd nog flink voor verbetering vatbaar zijn.
Maar met talent alleen koop je niets. Ward traint keihard, wordt goed begeleid en heeft grote maar volgens vele kenners realistische ambities. Hij is een natuurtalent die alles uit zichzelf wil halen om de beste te worden. En daar is hij, zelfs met de weinige roei-ervaring die hij heeft, al niet meer zover van af. De vraag is niet of het gaat gebeuren, de vraag is alleen: wanneer. Hij gaat dieper dan alle anderen: na wedstrijden rolt hij kotsend van zijn toestel en moet de EHBO-dienst eraan te pas komen.
Onlangs verpletterde hij de tegenstand op een Europese kwalificatiewedstrijd voor het WK indoor-roeien dat meteen ook het EK was. De Olympische Spelen in Japan volgend jaar komen misschien iets te vroeg, maar je weet maar nooit. Op de Spelen van Parijs 2024 is goud zeker wel een mogelijkheid. Dat hij elke avond een volledig met pindakaas belegd brood opeet, liefdevol gesmeerd door zijn vriendin, is hem bij deze vergeven.