De olifant in de (leraars)kamer: onze kinderen zijn schoolmoe

Beste Ben Weyts,

Terwijl er in het parlement druk gediscussieerd wordt over het invoeren van financiële sancties voor ouders die bij hun anderstalige kinderen het Nederlands niet voldoende zouden stimuleren, gaat u volgens ons voorbij aan de échte olifant in de kamer: onze kinderen zijn schoolmoe.

Dit ligt voor alle duidelijk niet aan hen. Wel aan het eeuwenoude systeem van leren dat we vandaag de dag nog hanteren op onze schoolbanken. En met de komst van Smartschool neemt de druk enkel nog toe. Voltijds werken van 9 tot 5 om nadien nog een berg overuren te draaien. Wie van ons ziet dat nog zitten?

De hoge cijfers over burn-out in onze samenleving spreken al jaren voor zich, maar van onze kinderen verwachten we dat ze vijf dagen per week om 8 uur op school zijn om een volledige dag op de schoolbanken eenzijdig kennis op te nemen. Om dan thuis te komen en nog uren de geziene leerstof ‘in te studeren’ of taken te maken. En dan hebben we het nog niet over de onuitputtelijke stroom aan Smartschool-meldingen. Een overload aan nieuwe to do’s terwijl de lopende zaken nog niet afgerond zijn.

Onze kinderen zijn moe! Dit systeem put hen mateloos uit en we zien het met lede ogen aan.

In het schooljaar 2020-2021 waren er 24.385 nieuwe voortijdige schoolverlaters, 1,87 procent van alle leerlingen tot 23 jaar. Burn-out voor de leeftijd van 25 jaar komt steeds meer voor.

Het moet en het kan ook anders, dat bewijzen onze buurlanden. In Finland is huiswerk verboden. Finland staat toevallig ook al jaren op één in de rankings van het onderwijs. Het is trouwens ook een maatregel voor meer gelijkheid. Kinderen van hoogopgeleiden hebben immers een aanzienlijke voorsprong door de hulp/raad die ze voor hun huiswerk zouden kunnen krijgen.

In Oostenrijk lopen de jongeren school tot 14 uur, nadien nemen ze gewoon deel aan het publieke leven. Voor ons lijkt dat vergezocht, maar ook dit kan een realiteit zijn voor onze jongeren.

Laten we ook eens nadenken over andere manieren van lesgeven dan alleen maar die uren geconcentreerd te moeten stilzitten. We moeten van de mythe af dat leren sowieso saai, vervelend of vermoeiend is. Leren met goesting? Dat kan! Voor de leerlingen alsook voor de overbevraagde leerkrachten.

Misschien door kinderen niet enkel cognitief te stimuleren, maar hen ook te laten leren van de natuur, van de vaardigheden van ouderen en van wat hen automatisch inspireert.

Wij willen een opleiding op maat van de huidige maatschappij. Dat is een maatschappij in verandering waar persoonlijke ontwikkeling steeds meer op de voorgrond treedt, meer dan cognitieve vaardigheden.

Maar bovenal willen we weer gelukkige kinderen die vanuit hun innerlijke kracht de uitdagingen van deze tijd het hoofd kunnen bieden. Geen uitgeputte kinderen met een hoofd vol kennis waar ze vervolgens zo weinig mee kunnen omdat ze uitgeblust zijn.

Laten we hen vooral de tijd geven om gewoon te zijn. De rest komt dan wel vanzelf.