De multiculturele ‘onzin’ waarover Tom Van Grieken het heeft, is gestoeld op wetenschap

Op de eerste schooldag gaf Tom Van Grieken aan een hekel te hebben aan “linkse leerkrachten en proffen die hun multiculturele onzin te pas en te onpas in hun lessen proberen verwerken”. De rekening zou hen in 2024 wel gepresenteerd worden. Uitspraken die ons zorgen baren. Ze raken niet alleen aan de fundamentele academische vrijheid van onderwijs maar staan ook haaks op de wetenschappelijke consensus: de multiculturele aanpak waarover hij het heeft, is immers geen “onzin” maar gestoeld op de beste wetenschappelijke kennis die we hebben.

Over twee kinderrechten zijn we het allemaal eens: goed onderwijs en gelijkwaardige behandeling moeten gelden voor iedereen (bv. voor jongens én meisjes in Afghanistan). Toch is Vlaanderen al jaren Europese koploper in onderwijsongelijkheid. Er is een onderwijskloof tussen kinderen uit etnische minderheden en sociaaleconomisch kwetsbare gezinnen enerzijds en die uit etnische meerderheden en welgestelde gezinnen anderzijds. Decennia aan internationaal wetenschappelijk onderzoek onthulde de oorzaken van, en remedies tegen, deze ongelijkheid. Wat blijkt? Niet het IQ van leerlingen noch het thuis spreken van de schooltaal zijn allesverklarende factoren.

Wat wél een grote rol speelt is hoe scholen en universiteiten omgaan met de aanwezige diversiteit. Wanneer ze assimilatie prediken (zoals het Vlaams Belang), ondermijnen ze het welzijn en de schoolprestaties van álle groepen; ja, óók van die leerlingen uit de meerderheidsgroep. Maar wanneer leraren en professoren net wél positieve aandacht hebben voor culturele verschillen, en deze zien als een meerwaarde en didactische hulpbron, gaan het welzijn en de prestaties van de lerenden omhoog; en dit in het lager, middelbaar én het hoger onderwijs (zie hieronder een lijst van enkele wetenschappelijke bronnen). Leraren en proffen die deze visie omzetten in de praktijk nemen dus geen ‘links’ politiek standpunt in en verwerken al helemaal geen multiculturele onzin in hun lessen. Ze baseren zich op de meest recente stand van zaken in de wetenschap om iedereen het best mogelijke onderwijs te bieden.

Nalaten om die zogenaamde “multiculturele onzin” te integreren in leerinhouden en didactiek is dus in strijd met de wetenschappelijke consensus. Als we één les mogen trekken uit de Covid-crisis, dan is het dat wetenschappelijke bevindingen niet enkel als correct of waardevol mogen gezien worden wanneer ze in de politieke agenda passen. Als we een welvarend land willen waarin de kenniseconomie centraal staat en ons onderwijs tot de wereldtop behoort, dan gaan we best voor een multiculturele aanpak van diversiteit - die je kunt beschouwen als een ‘vaccin’ tegen onderwijsongelijkheid -, van peuterklas tot universiteitsaula. Doen we dat niet, dan krijgen niet de leraren de rekening gepresenteerd, maar wel onze kinderen, die recht hebben op het beste onderwijs en gelijke toekomstkansen.