‘De mens vreet miljarden koeien. Is het dan zo moeilijk er af en toe eentje te delen met een wolf?’

Wolf die koe eet is onverteerbaar

In Limburg is een koe aangevallen en opgegeten door een wolf. Het was op het journaal. Het aangevreten kadaver van de koe werd geblurd, en we werden gewaarschuwd voor de “schokkende beelden”. Ik vind dat goed, die onscherpe beelden. Ik stel voor voortaan ook de vitrines van slagerijen te blinderen, en de vleesafdeling in de supermarkt te blurren. Want dit kunnen onze magen niet verdragen. Onverteerbaar.

Persoonlijk zou ik dat als koe een mooie dood vinden; op een zonnige dag in de wei, aangevallen en opgegeten te worden door de meest trotse viervoeter van België. Liever dat dan gedeporteerd te worden in een vrachtwagen richting abattoir, om dan in een plasticje gewikkeld ongeblurd te liggen op een schap in de supermarkt, om te eindigen in de darmen van een tweevoeter; die soort die jou heeft veroordeeld tot een leven van slavernij. Dit is een rock-’n-roll­dood en als koe zou ik ervoor tekenen.

We zijn blij met de wolf in ons land. Maar de wolf mag zich vooral niet gedragen als wolf. We moeten hem kunnen controleren. Wild kunnen we niet aan.

Zoals tegenwoordig altijd op het journaal kwam Jan met de pet aan het woord. Een man op een fiets (maar zonder pet) zei “dat ze het terrein van wolven moesten omheinen”, een uitspraak die ik lang heb moeten herkauwen. Er werden niet de juiste vragen gesteld. Zo wilde ik weten of die man ook koe at, en waarom hij niet omheind was?

Geachte mensch, U vreet per jaar miljarden koeien op. Meer dan u kunt verteren. Is het dan zo moeilijk om er af en toe eentje te delen met een wolf? En er geen drama van te maken? Kennelijk kunnen we het niet uitstaan als er een koe op natuurlijke wijze gedood wordt.

Deze is aan onze magen ontglipt.

Kees Meerman, Antwerpen

Begrip

Hoelang gaan we nog begrip hebben voor die vele mensen die zich al jaren laten verleiden door de vuile praat van het Vlaams Belang over ‘de buitenlanders’ en de half verdoken racistische praat van een aantal N-VA’ers. Hoelang gaan we nog begrip hebben voor die Vlamingen die de dag vrezen dat Vlaanderen niet meer ‘dominant blank’ zal zijn?

Wanneer krijgen we eindelijk begrip voor mensen als Lieven Miguel Kandolo, Ikrame Kastit en Yassine Boubout? Boubout heeft zich voor zijn dagelijks leven eigen moeten maken wat ik als aalmoezenier in de gevangenis moest leren om daar mijn werk veilig te doen: altijd op mijn hoede zijn, mijn telefoon extra goed beveiligen en je altijd bewust zijn van je eigen plaats in de ruimte ten opzichte van de deur.

Wanneer wint het schandalige van dergelijke feiten en ervaringen van onze medemensen met andere dan Vlaamse roots het eindelijk van ons begrip voor degenen die vuilspuiten en de democratie ondermijnen?

George Scholte, Herentals

Vaccinatie

Bij ontvangst van mijn uitnodigingsbrief heb ik, als risicopatiënt, braaf mijn twee afspraken gemaakt: eerste prik 14 mei, tweede prik 6 augustus. Dat is twaalf weken later, zoals toen vereist voor AstraZeneca. Ondertussen is de tussentijd aangepast naar acht weken. Op de vraag of ik mijn tweede prik mag vervroegen krijg ik nul op het request. Reden: “U bent met uw eerste prik toch al behoorlijk beschermd tegen ernstige ziekte en opname.” In de krant lees ik nu dat één prik Astra­Zeneca nauwelijks beschermt tegen infectie met de Indiase variant. Door mijn status van risicopatiënt loop ik nu meer gevaar dan mijn gezonde leeftijdsgenoten. Zij zullen eind juli beide prikjes gekregen hebben. Ik niet. Dit is Kafka.

Francis Wildemeersch, Gent

Brugge blijft Brugge

Historisch pretpark Brugge verloor een onderdeel van zijn levende paardenmolen. Tijdens een idyllische koetsrit zakte een koetspaard ineen en overleed ter plaatse.

Een steenworp verder op hetzelfde tijdstip wordt de toeristen op de overvolle terrassen in ­zalige onwetendheid het geld uit de zakken geklopt. Het ongebreidelde toerisme brengt weer leven in de brouwerij en geld in het laatje. De gebakken lucht die Brugge verkoopt, draagt het aroma van wafels en chocolade en de stank van dierenleed. Niet te snappen dat dit nog steeds aanvaard wordt anno 2021.

Astrid Reygaert, Brugge