De eendracht die de premier wil uitstralen wordt met lustig genoegen kapotgescheurd door MR en PS

Bart Eeckhout is hoofdredacteur.

Het moet, vanwege het virus, wat voorzichtigjes gebeuren, maar je zou in een cafétest kunnen proberen achterhalen waar de Belg zich het meeste zorgen om maakt. Op één zal, logischerwijs, wel de impact van Covid-19 op de gezondheid en het samenleven staan. Bezorgdheid nummer twee gaat waarschijnlijk over de beschikbaarheid en betaalbaarheid van energie.

Voor de verzamelde regeringen is dat geen fijne boodschap. Op geen van beide vraagstukken kunnen zij op dit moment een geruststellend antwoord geven. De politieke verantwoordelijkheid daarvoor is redelijk collectief. Toch wordt dat de federale, zeg maar ‘nationale’, regering nog altijd meer aangewreven als het symbolische gezicht van ‘de politiek’. Een redelijk standvastig coronabeleid was lang het cement dat de bonte ploeg van premier Alexander De Croo (Open Vld) samenhield. Dat krediet raakt stilaan verkwanseld.

De Belgische regeringen zijn niet de enigen die struikelen en strompelen in de strijd tegen corona. Erger is dat ook het energiebeleid weinig vertrouwen in het beleid wekt. Het gesteggel over de kernuitstap is daar een pijnlijke illustratie van. Natuurlijk is er geen verband tussen de hoge energieprijzen en een mogelijke toekomstige exit uit kernenergie. Maar de huidige energiecrisis leert wel dat een kernuitstap ons afhankelijker maakt van een energiebron die niet alleen fossiel is (gas), maar ook nog eens sleutelstuk in een geopolitiek stratego.

Daarom is het zo betreurenswaardig dat de kernuitstap speelbal is geworden van een soort Belgisch junior-stratego, met als inzet wie het baasje mag zijn in de federale regering. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft het blijkbaar in zijn hoofd gehaald dat hij de volgende premier moet gaan worden, en dus weet hij niet waar eerst dolken geplant in de rug van zijn liberale geestesgenoot De Croo. Bouchez rekent zich rijk met het rumoerig gejuich dat hij in Vlaanderen ontvangt. Dat dat applaus uitsluitend komt vanuit de oppositie, die weet dat regeringen alleen door interne slijtage ten onder gaan, wordt vergeten. Tot overmaat van ramp wil nu ook concurrent Paul Magnette (PS) laten zien dat hij ook een haantje is.

Wat de regering-De Croo vooral mist, zo blijkt telkens weer, is een helder regeerakkoord. Na anderhalf jaar politieke crisis bleek het belangrijker dat er een regering was dan dat duidelijk was wat die coalitie met elkaar wou gaan doen. Het gevolg is onder meer dat de groenen denken de kernuitstap op zak te hebben, terwijl de MR in dezelfde teksten een opening leest om die exit te verhinderen.

De eendracht, die de premier met zijn regering zegt te willen uitstralen, wordt dagelijks met een lustig genoegen kapotgescheurd door de leiders van MR en PS. Het belang van een volgende peiling gaat boven het algemene belang. Het publiek, murw na bijna twee jaar bipolaire gezondheidscrisis, kijkt toe in vervreemding.