✦Column
De derde nacht waren de zeurkabouters er weer
Op zijn berg in de Oostkantons schrijft Marnix Peeters over vrijheid, zijn vogels en zijn vrouw.
Door gepieker had ik een tijdlang slecht geslapen. Niets hielp. Ik werd elke nacht rond een uur of vijf wakker, waarna telkens meteen de motor aansloeg en het genadenk begon. Na een week deed de selffulfilling prophecy haar intrede en was het hek van de dam.
Als zij niet te diep slaapt, sommeert mijn vrouw wel eens een tovenares met slaapzalf of een eekhoorn in wiens rugzakje ik mijn zorgen mag opbergen, waarna het dier ze naar zijn nest meeneemt. Eekhoorns zijn dol op zorgen, zegt mijn vrouw dan, vooral de hardnekkige van een ander. Als ze moeten kiezen tussen een zakje met zorgen en eentje met beukennootjes, kiezen ze altijd het eerste.
Ik geloof wel in de kracht van mantra’s, en dus herhaalde ik elke avond hardop en met stelligheid het voornemen ‘Vannacht gaan we eens echt lekker slapen’. Dat werkte twee keren, de derde nacht waren de zeurkabouters er weer.
Door zo een voornemen, hoe positief het ook klinkt, verhoog je nog de druk op jezelf, zei mijn vrouw. Eigenlijk zou je te bed moeten gaan met de gedachte: ‘Het maakt niet uit of ik goed of slecht slaap.’ Als je jezelf dáárvan kunt overtuigen, kom je vermoedelijk tot rust.
Sindsdien gaat het beter.
Strikt genomen hebben wij het recht niet om te piekeren, zei ik. Wij zijn gezond en wij komen niets tekort en wij hebben een voortreffelijke hond. Het is onze plicht om, zoals de Nederlander het zong, simpelweg gelukkig te zijn.
Dat is gemakkelijk gezegd, zei mijn vrouw. Als je zelf hoofdruimte op overschot hebt, trek je je wel eens andermans zorgen aan. Die van de buren of die van je vader. In het slechtste geval die van de wereld. Iets ‘simpelweg’ zijn is misschien wel het moeilijkste wat er is.
Verbazingwekkend toch, zei ik, hoe groot de kracht van de gedachte is. Door die onverschilligheid te omarmen – het maakt niet uit of je goed of slecht slaapt – zet je je hoofd in de juiste stand en gaat alles beter. Je kunt jezelf overhalen om iets op een meer bruikbare, meer optimistische, gezondere manier te bekijken en al doende je leven te verbeteren. Het zit in je blik. De blinde Nederlandse zanger Jules de Corte bezong dat ooit heel treffend: ‘Het leven is zoals je het ziet. Voor de os een last en voor de nachtegaal een lied.’ Het is een van mijn lijfspreuken, alleen valt het me soms zwaar om die – zonder jouw hulp – in de praktijk om te zetten.
Die avond werd in Het nieuws Niels Van Paemel geïnterviewd, als woordvoerder van Child Focus.
Gewoon een gedachte, zei mijn vrouw: als Niels niet Van Paemel maar Van Piemel had geheten, zou het Child Focus dan verweten kunnen worden als ze in hun zoektocht naar een woordvoerder zeiden: je bent de beste kandidaat, maar toch maar beter niet, Niels?
En zo grinniken wij de koude winter door.
