De Andrew Tates en doorgedraaide feministes van deze wereld zijn twee kanten van dezelfde munt, hoor

Ergens op de golven van het internet surft een gevaarlijke man. Een man die tienerjongens vergiftigt met rare en nare gedachten. Dat vrouwen het bezit van hun man zijn bijvoorbeeld. Kranten en ‘experts’ waarschuwen voor deze akelige figuur.

Andrew Tate heet dat gevaarlijke internetmeneertje. Een kale kickbokser die graag in ontbloot bovenlijf toetert over bitcoin, vrouwenhaat als verdienmodel uitrolt en een algehele small dick energy uitstraalt. Kortom, een enigszins lachwekkend figuur. Hij zit nu ergens in de gevangenis. Maar westerse tienerjongens zouden van hem in de ban zijn en paniekerig stellen we onszelf collectief de vraag hoe dat toch mogelijk is.

Kijk, ik ben geen raketgeleerde maar zou het kunnen dat er ergens tussen het permanente gekrijs over toxische mannelijkheid en de weeïg glimlachende politici die slogans als ‘the future is female’ uitbraken een hoop jonge kerels rondlopen die eigenlijk niet meer zo goed weten wat ze met zichzelf moeten aanvangen?

Niet beginnen te gillen maar ik trek even een paar stereotypes uit de kast. Eigenschappen die we eerder typisch vrouwelijk kunnen noemen, denk maar aan empathie en gevoeligheid, prijzen we vandaag voluit. Eigenschappen die we dan weer als eerder typisch mannelijk ervaren, zijn verdacht, verzieken het samenleven en moeten vooral snel verdwijnen. Jezelf beheersen, flink zijn… vinden we niet meer waardevol maar emotioneel verkrampt. Een stoïcijn die enkel ‘oké’ en ‘nee’ whatsappt moet op herprogrammatie. Blijkbaar scheelt er ineens iets aan de opvoeding die vrouwen al duizenden jaren aan hun zonen geven.

Mannen horen namelijk in ‘de eeuw van de vrouw’ vooral hoe ongelooflijk vreselijk en giftig ze van nature zijn. Termen als ‘mansplaining’, ‘manspreading’ en ‘toxic masculinity’ zijn niet als compliment bedoeld. Een Franse verkeersveiligheidscampagne gericht op mannen stelde het onlangs letterlijk: giftige mannelijkheid is even gevaarlijk op de weg als drank, drugs en een te hoge snelheid. Het patriarchaat is een wegpiraat!

Een goede man is geen gentleman meer maar iemand die zijn mannelijkheid volledig weet opzij te schuiven. Onze jongens moeten minder dominant zijn, minder risico’s nemen, wat meer huilen en veel meer praten. Enfin, zolang ze zeggen wat de vrolijke vrouwenbrigade wil horen natuurlijk, anders is het ‘toxisch’. Eigenlijk komt het erop neer dat mannen wordt wijsgemaakt dat ze met een genetisch mankement geboren zijn en daar voortdurend aan moeten werken. De Andrew Tates en doorgedraaide feministes van deze wereld zijn twee kanten van dezelfde munt, hoor.

We zijn met zijn allen blijkbaar niet in staat om voor mannen te doen wat we wel voor vrouwen deden, een beperkt schoteltje mogelijkheden helemaal opentrekken naar een buffet aan positieve potentie. Girlbosses en leading ladies genoeg waar meisjes zich aan kunnen spiegelen maar wat doen we voor jonge kerels behalve hun bestaan problematiseren?

Jongens wijsmaken dat er iets fout is aan wie ze fundamenteel zijn… Dat lijkt me eigenlijk vooral toxische menselijkheid.