Conner Rousseau manoeuvreert zich altijd in het juiste wiel

De lelijke minachting waarmee Conner Rousseau door sommige journalisten – teken hier een knipoog – op het politieke toneel werd verwelkomd, als een veel te jonge amateur die de benen niet had voor de koers in de Wetstraat, is al verdampt. De Vooruit-baas rijdt tot dusver een niet onaardig parcours. De lijst die hij in Gent liet smeden met de liberalen van burgemeester Mathias De Clercq, is daarvan nog eens een bewijs. Dat kartel wijst niet op heimwee naar paars, overigens – de federale begroting geeft geen aanleiding tot heimwee naar het tijdperk-Verhofstadt, toen het geld langs ramen en deuren naar buiten vloog. Die Gentse lijst toont gewoon dat Rousseau zich altijd in het juiste wiel weet te manoeuvreren – in Vlaanderen volgt hij N-VA, in Gent Open Vld. Slim.

Met ideologie heeft dat maar zijdelings te maken, het is een greep naar de macht. Wat ook normaal is. Een politicus die geen macht wil verwerven, kan beter bakker worden. Het is vreemd dat sommigen zo negatief zijn over ‘Voor Gent’, zoals de lijst heet. Versplintering kent geen genade in de ogen van het commentariaat, want die maakt het zo moeilijk om te besturen. Maar grote formaties deugen ook niet, want dan heeft de kiezer minder keuze, en is alles op voorhand bedisseld. Zo is het ook nooit goed – wat juist is, maar soit.

De zaak is trouwens helemáál nog niet beklonken voor De Clercq, en dus ook niet voor de socialistische troepen in Gent. Er wordt in sommige toekomstbespiegelingen iets over het hoofd gezien dat in een modale democratie niet geheel zonder belang is – om niet te zeggen dat het een factor van doorslaggevende aard betreft.

De kiezer.

De opkomstplicht op gemeentelijk vlak is door deze Vlaamse regering afgeschaft – helaas, maar dat is een ander verhaal – en dus is het zeker mogelijk dat de kiezers van ‘Voor Gent’ op 13 oktober 2023 denken dat de kat al in het bakkie is, en dat ze dus met Rob de Nijs op repeat de hele zondag lekker in bed kunnen blijven, terwijl de kiezers van Groen-kopman Filip Watteeuw zich in gestroomlijnde slagorde per bakfiets naar de stembus begeven. De betrokkenen weten: de prijzen worden aan de streep uitgedeeld.

Normaal gesproken oogst De Clercq de meeste voorkeurstemmen van de grootste lijst in de toekomstige coalitie en mag hij de sjerp nog zes jaar dragen. Dat valt te verwachten. Maar tussen de score van De Clercq in 2018 (zo’n 24.000) en die van Daniël Termont in 2012 (zo’n 44.000) gaapt een kloof. Akkoord, socialist Termont had de kanseliersbonus, maar toch: 20.000 kiezers in een stadje zoals Gent, dat kan tellen.

De kiezer is de baas, en elke verkiezing baart een verrassing. Ziehier dus de vraag: wat als Freya Van den Bossche vanop plaats 4 – als erfgename van Termont – meer stemmen haalt dan De Clercq? Dan heeft Rousseau zijn mentor in de perfecte positie gebracht voor de spurt en wordt zij burgemeester, zonder dat daar zelfs maar een seconde over moet worden onderhandeld.

Zal wel niet, hoor. Maar toch: een cadeau van Rousseau? Theoretisch kan het nog.