Brussel miskennen is de realiteit ontkennen

We leven in een complex land. Je moet het mij niet vertellen. Het is goed dat er ideeën circuleren om te komen tot een België 2.0. Maar dat wil niet zeggen dat alle ideeën valabel of haalbaar zijn. Ze moeten realistisch blijven.

Het voorstel van mijn collega Verlinden is, het spijt me, dat niet. Brussel is veel te belangrijk voor ons land om als ‘restje’ te behandelen. De haast 1,2 miljoen Brusselaars kan je niet zomaar even stiefmoederlijk wegzetten. Want dat zal het eindresultaat zijn van dit ‘België 2+2’. Dat moet collega Verlinden toch beseffen?

Geef mij maar een België 2.0 waar #iedereentelt. Brussel, Vlaanderen, het Duitstalig gewest en Wallonië zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wij hebben elkaar nodig. Brussel speelt daarenboven een niet onbelangrijke rol binnen die Belgische constellatie. Zowel politiek, cultureel als economisch. Als ik door mijn geliefde Brussel struin, langs haar bokkige architectuur, met haar ontelbare talen, haar stenen, haar wonden, dan denk ik vaak: wat toch een unieke plek. BXL, ma belle.

Brussel is een van de belangrijkste draaischijven van ons land. En draaischijven moet je goed smeren. Anders roesten ze en kunnen ze stilvallen. Dat zou een pak gevolgen hebben voor ons land. Meer waardering is zeker op haar plaats. Ik ben eigenlijk vrij gechoqueerd om te horen en lezen dat sommigen het niet de moeite vinden om meer en beter te investeren in deze speciale ‘oversteekplaats aan de Zenne’.

We moeten Brussel eerlijk naar waarde schatten. Op dit kleine lapje grond komt de wereld samen. Dat betekent dat we goed moeten samenwerken, elkaar op gelijke voet behandelen. En ja, er is pakken werk voor de boeg. En ja, ons land zeult een hele geschiedenis op dat vlak met zich mee. En ja, dat zal allemaal niet van een leien dakje lopen. Maar dit neemt niet weg dat we de mouwen moeten oprollen en aan het werk gaan, telkens met aandacht voor de meest kwetsbaren in onze samenleving. Want daar draait het uiteindelijk om.

Om het ook even over corona te hebben: deze gezondheidscrisis toonde juist aan dat we beter en efficiënter moeten samenwerken, dat we deelstaten en gewesten, administraties en organisaties beter op gelijke hoogte stellen en ze stroomlijnen. Zo vermijden we kafkaëske toestanden die in ons gezicht kunnen ontploffen.

Het is belangrijk om elk gewest naar waarde te schatten. Ons land is bekend om haar bieren, haar malle surrealisme en smakelijke wafels. Als je Vlaanderen zegt, dan zeg je Brugge, Gent, de Vlaamse primitieven, het SMAK. Zoveel schoonheid ook. Wallonië, dan denken we aan de Ardennen, carnaval van Binche, aan het Silicon Valley of de Doudou in Mons. En ons Duitse gewest kennen we allemaal door haar specifieke geschiedenis en het speciale drielandenpunt.

Brussel is een belangrijk internationaal uithangbord voor ons land. Het is de stad van Jacques Brel, Stromae, Vincent Kompany, Zwangere Guy en Angéle. Het is de plek van Bozar, het MIMA en Abattoir. Horta, die is overal. Magritte en Nothomb ook. Het is een kosmopolitische plek waar het Nederlands, Frans, Engels, Spaans, Arabisch, Pools of Turks vlot in elkaar overgaan. Het is 162 vierkante kilometer waar Zinnekes, Kiekefretters en Ketjes vrolijk door elkaar heen ravotten, ongeacht hun afkomst. Brussel is een zakdoek groot. Zeker in vergelijking met andere wereldsteden.

Vlaanderen, Wallonië, het Duitstalige gewest en Brussel, zonder elkaar zijn we niets. Vier volwaardige gewesten creëren een vruchtbare voedingsbodem voor een land in bloei. Het maakt net de kern uit van ons land. Het is juist die drive, door elkaar gelijkwaardig te benaderen, die ervoor zal zorgen dat we allemaal samen tot een België 2.0 komen in 2030.