Blijkbaar is het oké dat de kwaliteit van het onderwijs daalt, zolang er maar geen vrouw met hoofddoek voor de klas staat

Aya Sabi is auteur van Verkruimeld land. Haar column verschijnt tweewekelijks.

De kwaliteit van het Vlaamse onderwijs daalt. De problemen binnen het onderwijs zijn zeker niet nieuw, maar werden tijdens de coronacrisis zéér duidelijk. Je kan niet nog méér vragen van een onderbemand systeem. Er werd toch een bovenmenselijk aanpassingsvermogen gevraagd van leerkrachten en directies. Gelukkig konden ze wel rekenen op gratis én warme soep van onze minister. Dat doet altijd goed als je op het randje van een burn-out wankelt. Toch?

Nu komt onderwijsminister Ben Weyts (N-VA) met een rekruteringscampagne – de soep heeft blijkbaar niet geholpen. Er zijn meer leerkrachten nodig en met de titel ‘Lesgeven is alles geven’ wil het ministerie van Onderwijs meer mensen warm maken voor het beroep van leerkracht. Het is een beetje wat fastfoodbedrijven ook doen: ze maken de troep die ze verkopen niet gezonder, ze maken de reclamespotjes aantrekkelijker, meer kleuren, betere muziek. De troep blijft troep. “Alles uit je leerlingen halen tot zij het halen. Want lesgeven is kansen geven.”

Er is geen leerkrachtentekort. Er zijn heel wat leerkrachten die niet mogen en kunnen meedraaien binnen ons onderwijs. Het zijn vrouwen met een hoofddoek. Ze hebben zelf alles uit zichzelf gehaald tot ze het haalden, maar de kansen worden hun ontnomen. De onrechtvaardigheid binnen het Vlaamse onderwijs is schrijnend en met wat catchy maar betekenisloze woorden gaan we er niet komen. Deze dichten de gaten in het systeem niet. Deze zorgen er niet voor dat ons onderwijs inclusief wordt. Marketing is geen structurele oplossing, integendeel (soep ook niet trouwens).

Een vrouw die een diploma heeft gehaald, die bewezen heeft capabel te zijn, die mee vorm geeft aan een inclusief Vlaanderen. ‘Alles uit je leerlingen halen’ is een leugen, aangezien je zowel je leerlingen als je leerkrachten in een (onbestaande) neutraliteitsnorm duwt. Je haalt niet alles uit de leerlingen, want je probeert het niet eens. Je wilt het niet.

Er zijn vrouwen voor wie geen plek is, voor wie het onderwijs en de lerarenkamer zeer toxische omgevingen zijn. De getuigenissen van vrouwen die ik persoonlijk ken zijn niet op één hand te tellen. Ronduit racistische uitlatingen van leerkrachten die wél zo dicht bij leerlingen mogen komen op een zeer kwetsbaar moment en die zelf ook de koers van hun verdere leven mee kunnen bepalen. Dat is oké, zolang een leerkracht maar pretendeert neutraal te zijn. Zolang hij/zij maar past binnen de norm die bepaald is.

Als u echt een hart zou hebben voor het Vlaamse onderwijs en voor de leerlingen, dan zou u meteen het hoofddoekenverbod bij leerkrachten terugdraaien. Niet alleen omdat het nodig is voor de onderwijskwaliteit, maar ook omdat het nodig is voor een gezond en inclusief wereldbeeld bij alle leerlingen, als vertrouwens- en voorbeeldfiguur voor biculturele leerlingen zijn zulke vrouwen van cruciaal belang, maar vooral omdat het rondweg een mensenrechtenschending is. Blijkbaar is het oké dat de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs verder daalt, zolang er maar geen vrouw met een hoofddoek voor de klas staat.

Boekentip voor Ben Weyts: Boeh! van Samira Azabar en Ida Dequeecker.