Bij de kernuitstap wordt eens te meer het gebrek aan politiek langetermijndenken lelijk te kijk gezet

Bart Eeckhout is hoofdredacteur.

Neen, eigenaar Engie Electrabel zegt in een brief aan de regering niet létterlijk dat het langer openhouden van twee kerncentrales tot na deadline 2025 onmogelijk is. Het bedrijf stelt wel dat de procedure voor levensduurverlenging “naar schatting vijf jaar” kost. En er resten er nog drie. Lees: het is voorbij.

Daarmee zitten we in het slepende debat over de kerncentrales in de fase waarin de dokter het overlijden van de patiënt heeft vastgesteld. Nog altijd blijven de vurigste verdedigers van kernenergie - MR en N-VA - beweren dat niets onmogelijk is en dat de wetten en bezwaren die een verlengde levensduur van de jongste centrales verhinderen dan maar opgeheven moeten worden. Dat begint op therapeutische hardnekkigheid te lijken. Daar is niemand nog mee gebaat. Het is nu wellicht raadzamer om de kernuitstap snel door te slikken en alle middelen in te zetten voor een vlotte, veilige en betaalbare energiezekerheid in het postnucleaire tijdperk.

Het is al vaker gezegd: inhoudelijk hebben de MR en de N-VA zeker een punt. Vanuit het oogpunt van klimaatzorg en bevoorradingszekerheid is kernenergie een beschikbare, schone bron. Een deel van de oplossing zal noodgedwongen van gascentrales moeten komen. In tijden waarin klimaatbewustzijn een plicht en waarin energiepolitiek geopolitiek wordt, is dat een moeilijk verdedigbare keuze.

Maar er is ook de politieke kant van de zaak. De kernuitstap is niet bepaald een nieuw dossier. Zowat twintig jaar hebben politici de tijd gehad om de nucleaire exit af te wenden. Nog in de vorige regering hebben de partijen die nu het hardst staan te treuren het huidige scenario vastgelegd. Nooit is in de voorbije twintig jaar doortastend actie ondernomen. Altijd werd gedacht dat er morgen ook nog tijd was. Niet dus. Eens te meer wordt het gebrek aan langetermijndenken in het beleid lelijk te kijk gezet.

Regeringspartij Groen krijgt de wind van voren omdat zij de kernuitstap doorzet. Dat is onheus. Je kunt een partij moeilijk verwijten dat ze haar programma probeert uit te voeren. Bevoegd minister Tinne Van der Straeten heeft slim haar huiswerk gemaakt, terwijl de anderen niet opletten. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez moet vooral boos zijn op zichzelf.

Op een oppervlakkig niveau zou je kunnen zeggen dat de brief van Engie, die ook maar gewoon bevestigt wat iedereen al twee, drie jaar beseft, iedereen goed uitkomt. Groen weet dat het zal krijgen wat het verlangt; MR en N-VA kunnen nog wat tranen plengen op de bühne; in het midden zijn Open Vld, CD&V, Vooruit en PS opgelucht dat iemand anders de stekker eruit heeft getrokken.

Maar dat is de oppervlakkige lezing. Bij vele burgers, die voortdurend te horen krijgen dat ze spaarzaam en bewust moeten omspringen met klimaat en energie, laat dit festival van gemiste kansen een wrange smaak na. We moeten daar helaas aan toevoegen: alweer.