Beste mondmasker, mocht u talrijker zijn, dan was u verplicht

Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een boze, bezorgde of blije brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.

Beste mondmasker

Ja, ik weet het. Dat ik hier een brief richt aan u – een, euh, voorwerp dat niet kan lezen – is belachelijk en compleet surrealistisch. Maar goed, dit is nu eenmaal België, het land van René Magritte. En u bent nu eenmaal, met anderhalve meter afstand, Het Voorwerp Van De Week. Het land discussieert zich murw over uw schaarsheid, uw werkzaamheid en de mogelijkheid om u te klonen. U maakt mensen radeloos, boos en overspannen. Er is welgeteld één Belg die blij is dat het voortdurend over u gaat: de heer Michaël Freilich, die nu al weet dat er bij Aalst carnaval in 2021 geen jood meer te bespeuren zal zijn. Dat wordt een coronacarnaval, met u en dat smerige virus in de hoofdrol.

Ik heb, laat ik dat eerst bekennen, sowieso een boontje voor u. Ik zou al heel mijn leven willen dat het niet van onaangepast gedrag zou getuigen om u voor mijn mond te binden bij recepties en andere feestelijke gelegenheden. Dan zou ik minder last ondervinden van al die feestneuzen die een kegel van de cava hebben of anderszins uit hun – excusez le mot – bek stinken als ze een praatje komen slaan. Wie op een receptie is en iemand ziet die constant lichtjes achteruit staat te deinzen – die iemand, dat ben ik dus.

Twee kampen

Doch terzake. Het bitse debat waarvan u het voorwerp bent, wordt gevoerd tussen twee kampen. Het ene kamp vindt dat de overheid uitstekend over u heeft gecommuniceerd, in het andere kamp wordt men bozer met de dag omdat men zich bedrogen voelt. U kunt die kampen overigens makkelijk uit elkaar houden. De mensen die tevreden zijn, maken zich grote zorgen over het klimaat, gebruiken geen plastic rietjes meer en zijn voor een federale kieskring. De mensen die boos worden, zijn tegen migratie, voor kernenergie en willen graag dat Vlaanderen onafhankelijk wordt. Zelfs sommige mensen die toch min of meer geacht worden om onafhankelijk te denken – journalisten, bijvoorbeeld – passen haast naadloos in één van deze twee kampen. Dat is raar. En treurig. Zeker wie vandaag kritiekloos de communicatie van de overheid helpt te stroomlijnen, moet eigenlijk maar copywriter worden. Dat schuift veel beter, bovendien.

U merkt het misschien al aan mijn toon: mijn aanvankelijk veeleer gunstige inschatting van het Belgische coronabeleid is omgeslagen in onbegrip en verbijstering. En ja, dat heeft alles met u te maken. Met de manier waarop men over u communiceert. Ik word verondersteld om te geloven dat het geen zin heeft om u te dragen, maar kan daar met mijn verstand zo langzamerhand niet meer bij. Terwijl steeds meer landgenoten de pijp uitgaan, blijft de overheid zeggen, over u dus: ‘Ceci n’offre pas de protection.’

Vuurlinie

Let op. Ik vind het volledig terecht dat u, bij schaarste, uitsluitend moet worden verdeeld onder medisch, verplegend en verzorgend personeel – dat is zelfs geen discussie waard. Ook politie, kassiers en vele andere helden in de vuurlijn moeten altijd voorrang krijgen. Eigenlijk verdienen deze mensen zelfs allemaal uw FFP2- en FFP3-collega’s.

Daarnaast wil ik ook duidelijk stellen dat de heren Marc Van Ranst en Steven Van Gucht – en alle andere wetenschappers die ons in deze barre tijden informeren – alle eerbied en dankbaarheid verdienen. Wie beweert dat zij liegen, moet zich onder een zware steen verbergen. Als het aan Van Ranst had gelegen, zouden we nu over een noodvoorraad beschikken. Hij kan zich buitengewoon goed beheersen, maar ik kan mij voorstellen dat hij ’s nachts – voor zover hij nog slaapt – van frustratie in zijn kussen ligt te bijten.

De pijnlijke waarheid is namelijk deze: het is minister van Volksgezondheid Maggie De Block die zélf – in Hoogsteigen Persoon – degelijk en grondig en eerlijk en correct over u zou moeten communiceren. Zij draagt de verantwoordelijkheid en moet die integraal opnemen, in plaats van zich te verschansen achter wetenschappers. Donderdag zei ze in de Kamer dat politici moeten stoppen met onrust over u te zaaien. En dat was een fatale vergissing. Er moet net méér onrust over u worden gezaaid. Wij moeten allemaal zo snel mogelijk aan de slag om u na te maken – met de juiste instructies, zo goed en zo kwaad als het kan. Zo voorkomen wij dat we bijvoorbeeld kassiers besmetten als we wel het virus hebben, maar niet de symptomen. Dat. Is. De. Logica. Zelve.

Klonen

Ceci n’offre pas de protection? Mocht u in voldoende hoeveelheden beschikbaar zijn, dan zou iedere Belg allang verplicht worden om u buitenshuis altijd te dragen. Daarom, het is verdorie oorlog en we zitten in lockdown, moeten wij u massaal beginnen te klonen – met gepaste stof, naald en draad. Onder het motto: perfectie is de vijand van het goede.

Ondertussen denk ik trouwens dat er iemand geweldig hard in zijn mondmaskertje zit te gniffelen. Iemand die nu razend blij is dat hij geen regering van nationale eenheid hoeft te leiden. Kent u hem? Een tip: hij is voor kernenergie en tegen een federale kieskring.

Schaarse groeten

Joël De Ceulaer, senior writer